Het is alweer tien jaar geleden, tijdens de nadagen van de nu-metal, dat Spineshank voor het laatst een studio-album afrondde. In 2003 kwam het metalkwartet met Self-Destructive Pattern op de proppen, waarvan de single ‘Smothered’ nog een Grammy-nominatie voor ‘Best Metal Performance’ ontving.

Sindsdien is frontman en vocalist Jonny Santos voornamelijk betrokken geweest bij zijn metalcore-project Silent Civillian, waarmee hij twee albums maakte. Na jaren van experimenteren werd het echter toch weer tijd om een nieuw hoofdstuk te schrijven in het geschiedenisboek van Spineshank.

De stille dood van nu-metal

Nu-metal kopstukken als Slipknot, Linkin Park en Disturbed hebben het afgelopen decennium geen vernieuwend of verrassend werk meer afgeleverd, waarmee het genre een stille dood is gestorven. De meest prangende vraag voor Spineshank blijft dan ook of dit nieuwe album nog wel relevant is in het huidige muzieklandschap.

Spineshank-vibe

Bij de opening van Anger Denial Acceptance blijkt dat het Californische viertal alle zeilen bijzet om de zo kenmerkende Spineshank-vibe vast te houden. Tracks als ‘Nothing Left For Me’ en ‘Murder Suicide’ bouwen voort op het typerende geluid waarmee de band furore maakte, maar helaas krijgen de heren het niet voor elkaar om dit het gehele album vol te houden.

Iedereen wordt ouder en zo dus ook de mannen van Spineshank. Dat de tijd niet stilstaat is vooral te merken in het tempo van Anger Denial Acceptance, dat noodgedwongen een paar tandjes teruggeschakeld is. Het verlies in tempo is een verlies waar mee geleefd kan worden. Spineshank compenseert dit over het gehele album met de oude formule van rauwe vocalen van Santos, duistere gitaarriffs en strakke drumpartijen, wat op onder meer album-opener ‘After The End’ goed tot zijn recht komt.

Last but not least

De ware Spineshank komt echter pas tijdens het thematische drieluik Anger, Denial, Acceptance op de afsluitende drie tracks naar voren. De turbo wordt aangeslingerd op ‘God Complex (Anger)’, om vervolgens een adempauze in te lassen bij ‘Motive Method Opportunity (Denial)’ en het geheel kalm te besluiten met ‘Exit Wounds (Acceptance)’.

Anger Denial Acceptance is een gedegen poging van Spineshank om met relevant materiaal terug te keren in de wereld van de metal. Het vierde album van Jonny Santos en consorten overtuigt jammer genoeg niet op alle fronten, maar laat wel een positieve indruk achter. Hopelijk zien we nog een vijfde album van Spineshank, waarop de band zich nog één laatste maal mag bewijzen.