Het nieuwe vlaggenschip van de Franse metalscene luistert naar de naam Gojira. Ingewijden wisten dit al langer, maar sinds het succes van de vorige langspeler 'The Way of All Flesh' en de enorme werklust vertaald in eindeloos touren, is de band ook de rest van Europa voor zich aan het winnen. Het werd deze zomer onder andere al beloond met plekjes op de mainstage van Rock am Ring en Werchter Boutique.

De populariteit is opvallend aangezien de technisch gecompliceerde en extreme metal niet bepaald voor iedereen is weggelegd. De kwaliteit daarentegen is van een dusdanig hoog niveau dat toch een breed publiek kan worden bereikt. Het vijfde volledige studio album moet er voor zorgen dat het viertal devolgende stap gaat maken.

De band die zich live kenmerkt door het ongekende strakke spel, doet dat ook op de nieuwe plaat. Strakke staccato, killer riffs, agressieve grunts, rollende dubbel basses, een vleugje death metal een snufje thrash en wat flarden progressieve metal. Het strakke en overrompelende beukwerk heeft ook een keerzijde. Zeker de eerste luisterbeurten lijken een aantal nummers erg op elkaar en valt het niet mee om de plaat in één ruk uit te zitten.

Neemt niet weg dat de songs, zoals het lange 'Explosia', 'Liquid Fire' en vooral 'Planned Obsolescene' uitermate sterk in elkaar zitten, waarbij de heldere moderne productie zich kan meten met de beste. Geen dichtgesmeerd geluid, maar open en organisch, waardoor de diverse instrumenten duidelijk te onderscheiden zijn. Daarbij staan de drums overigens wel erg prominent naar voren in de mix.

L'Enfant Sauvage is geen album voor de tere zieltjes onder ons. Het is wel een must voor liefhebbers van technische metal in het straatje van Textures, Death, Fear Factory, Cynic en zelfs Meshuggah. Maar ook andere metalfans moeten dit ultrastrakke hoogstandje zeker eens een kans geven.