In de Babylonische mythologie wordt Tiamat gezien als de monsterlijke belichaming van de oerchaos en speelt zij een belangrijke rol in de schepping van de wereld. Tiamat is echter ook een Zweedse gothic band die al weer een aantal jaartjes aan de weg timmert. In haar 25 jarig bestaan is de band van death/doom metalband geëvolueerd tot gothic band. Met ‘The Scarred People’ is de band inmiddels toe aan haar 10^e studioalbum. Degenen die de hoop koesterden dat Tiamat zou terugkeren naar het geluid ten tijde van haar succesalbum ‘Wildhoney’ komen bedrogen uit. De band gaat gestaag verder op de door hun ingeslagen weg en besluit niet zoals bijvoorbeeld Paradise Lost, die een gelijksoortige ontwikkeling doormaakten, terug te keren naar het oude geluid.

Zo heeft Tiamat tegenwoordig meer weg van Sisters of Mercy dan van de band die ze in haar beginjaren was. Dit levert een vermakelijke doch weinig verrassende plaat op. De band kan namelijk nergens tippen aan haar oude niveau en weet ook nergens het niveau van haar grote voorbeeld te benaderen. Is dat erg? Niet per se. Nummers zoals albumopener ‘The Scarred People’ met een Sisters of Mercy-achtige beat, het stug rockende ‘Love Terrorists’, het qua sound aan Pink Floyd refererende ‘Messinian Letter’ en het met een lekkere solo opgetuigde ‘Thunder & Lightning’ zijn uitstekende nummers. Ook de rest van het album is bepaald niet slecht te noemen, de nummers zitten goed in elkaar en zijn met veel oog voor detail geproduceerd.

‘The Scarred Letter’ is dan ook een plaat die sympathie afdwingt, de band blijft immers – ondanks de veelvoudige roep van fans om een terugkeer naar het geluid ten tijde van ‘Wildhoney’ - onverstoord haar eigen ding doen, maar ook een plaat die je nooit grijs zult draaien.