Berekende tweede worp van deze Canadese band die zich niet in een hokje laat dwingen maar hier en daar met schakelproblemen kampt.

Toegegeven: wij wisten niet goed wat we aanmoesten met de mengeling van shoegaze, electro, dub en rock die Suuns ons op Images Du Futur voorschotelt. De groep lijkt ons voortdurend op het verkeerde been te willen zetten. 'Mirror Mirror' begint bijvoorbeeld met een grungy riff maar schakelt dan terug naar een trager tempo. Dat terugschakelen is een kunstje dat nog een paar keer wordt toegepast. Ook de song 'Bambi' lijkt maar niet uit de startblokken te willen schieten. Het uptempo ritme is er nochtans, maar frontman Ben Shemie lijkt helaas de rem constant in te trappen.

Die terughoudendheid werkt tijdens de eerste luisterbeurt bij momenten enerverend. Het herbeluisteren geeft ons het voordeel dat we weten waar we ons aan mogen verwachten. Uiteindelijk zien we dan wel de mogelijkheden van de ingehouden kracht. Toch bestaat het gevaar dat ingehouden kracht, net als voortdurend voluit gaan, op den duur een repetitieve gimmick wordt. Als de band van in het begin de juiste versnelling vindt - het koele '2020', het dagdromerige 'Edie's Dream' en het zelfs dansbare 'Sunspot' - toont de groep haar volle potentieel. Wij geven Suuns daarom het voordeel van de twijfel en hopen dat de band op liveshows wel de energie vindt om alle songs te doen openbarsten.

Uitschieters op de plaat zijn: 2020, Edie's Dream en Sunspot. 

Binnenkort is Suuns te zien op Les Nuits Botanique (Brussel, 11 mei) en De Melkweg (Amsterdam, 12 mei)