Album Recensies

Monster Magnet keert terug naar roots met Last Patrol

Toegevoegd op vrijdag 25 oktober 2013, 15:34
Laatste update vrijdag 25 oktober 2013, 15:37
Geschreven door Sebastiaan
Bron: Rockblog

Monster Magnet keert terug naar roots met Last Patrol

Op sterven na dood was Monster Magnet. Dave Wyndorf, de frontman en bandleider met het kenmerkende ringbaardje, kon weer eens niet van de drugs afblijven. Het zorgde tien jaar lang voor een muzikale inzinking. Pas in 2010 kropen de oerrockers met het alom goed ontvangen Mastermind uit het dal en keerde de Amerikaanse stonerband terug naar haar psychedelische roots. Ook Last Patrol gaat op die voet verder, waarop nu meer dan sinds lange tijd ruimte is voor rustige, atmosferische soundscapes.

De groep uit New Jersey komt op Last Patrol verrassend langzaam uit de startblokken. I Live Behind The Clouds is een zoals de naam deels impliceert een vrij zweverige track, met een minimaal acoustisch begin, ondersteund door pakkende vocalen van Wyndorf. Na twee minuten gooit de band alle registers open en neemt de elektrische gitaar de overhand. Een niet alledaagse, maar wel zeer geslaagde opener van Last Patrol. De gelijknamige titeltrack die hierop volgt, is meteen de klapper van het album en zelfs de beste track die Monster Magnet sinds lange tijd heeft gemaakt.

In negen minuten wordt de hele geschiedenis van de band keurig samengevat. De herhalende (maar verwoestende) riff en drums vervelen door de hypnotiserende sfeer geen seconde. De vervormde vocalen van Wyndorf zijn een schot in de roos, alsook het psychedelische middenstuk waarin hij bromt, iets onverstaanbaars brabbelt en later met zijn gouden strot enorm strak uithaalt. Een dijk van een plaat. In Three Kingsfishers laat Monster Magnet weer horen hoe je een song van iemand anders volledig naar je hand kunt zetten. De band kronkelt voortdurend naar alle uithoeken van haar muzikale spectrum.

Zoals we van het kwintet gewend zijn schromen ze niet om andere genres in hun sound te vermengen. Zo gaan sludgemetal en sleaze hand in hand met stonerrock en psychedelica in tracks als Paradise en End of Time. Ruimte voor Afrikaanse percussie is er ook in The Duke (of Supernature), dat verder rijk is aan onconventionele melodieën en speelse arrangementen waarmee Monster Magnet in zijn beginjaren hoogtij vierde. Helaas is niet elk nummer even geslaagd, zoals de ingetogen maar vrij gezapige afsluiter Stay Tuned. Nergens wordt die track echt overtuigend.

Het is jammer dat Monster Magnet hun negende studioalbum vrij zielloos afsluit. De rest van de plaat is namelijk van een uitstekend niveau. Een plaat die vaak refereert naar succesalbums als Dopes of Infinity en Powertrip. Succes gegarandeerd, dus.

Reacties

Volg Rockblog