Met 'Time Will Heal Our Senses' brengt Di-rect alweer een 6e studioalbum uit. Dit is de tweede plaat met laatste aanwinsten Vince van Reeken en Marcel Veenendaal, die zich sinds de break met frontman Tim Akkerman bij het Haagse gezelschap hebben gevoegd. Op het vorig jaar verschenen 'This Is Who We Are' werd duidelijk dat de band een serieuzere kant opgaat. Deze lijn wordt ook op dit nieuwe wapenfeit doorgezet.

Zweverig

Met het plastic nog om de hoes valt gelijk de psychedelisch ogende cover op; in het zwart-wit zijn ladders, handen en een huis te herkennen. Overige vormen blijven abstract en zweverig ogen. Zweverig is misschien ook wel de juiste term voor binnenkomer 'Still Life'. Minimalistisch getokkel op gitaar en dromerige akkoorden op de piano worden aangevuld met de karakteristieke stem van Marcel.

Tienerband-Imago

De volwassen kant van Di-rect heeft zich met de nieuwe aanwinsten prettig ontwikkeld. De snelle, doordrammende drums van Jamie Westland en de pret-punk rifjes van Spike blijven in de kast. Dit wordt vervangen door een sterke opbouw van nummers, intensief gebruik van de cymbals en veelvuldig terugkomende, meerstemmige "ooohs" en "aaahs". Met het imago als tienerbandje wordt definitief afgerekend.

Hate it or Love it

Naar eigen zeggen draait 'Time Will Heal Our Senses' om het collectief dat Di-rect heet. De eenheid van het album is er door het dromerige daadwerkelijk makkelijk uit te pikken. Juist hierdoor zijn er twee tracks die er uitspringen; 'Holiday' en 'Shadows Of The Night'. Eerstgenoemde kent een bijna funky drumpatroon, dat je meesleept naar de helft van de track. Hier komt Spike er met een stevige rif bij, waardoor de track zo als soundtrack van een nieuwe Mission Impossible kan gelden. Tweede nummer zorgt met de toevoeging van trompet (Rob van der Wouw), extra vocals (Lisette Eising) en gitaareffecten (Paul Jan Bakker) voor een aangename afwisseling.

In het geval van Di-rect is er een duidelijke splitsing zichtbaar: liefhebbers van vóór en liefhebbers van ná het "Tim tijdperk". Na het beluisteren van deze plaat is de conclusie vooral dat Di-rect er muzikaal beter en volwassener op geworden is en dat deze laatst genoemde groep zomaar eens een stuk groter zou kunnen worden.