Het jaar 2010 was voor de Amsterdamse band Moss op zijn zachtst gezegd succesvol. Het tweede album 'Never Be Scared / Don't Be A Hero' werd bekroond met een 3VOOR12AWARD en het prachtige 'I Apologise (Dear Simon)' was een instant hit. Moss tourde intensief langs vrijwel alle poppodia en festivals en werd bejubeld door de Nederlandse muziekpers. Daarna rees al snel de vraag: valt dit succes te evenaren? Nu, een jaar na de laatste show in Nederland, verschijnt 'Ornaments' waaruit blijkt dat 'Never Be Scared / Don't Be A Hero' bepaald geen toevalstreffer was.

Met het voorproefje 'What You Want' leek Moss de formule van het bekroonde tweede album te herhalen. Echter blijkt deze gedachte slechts gedeeltelijk te kloppen. 'I Am Human, de opener van 'Ornaments', zet gelijk de toon. Moss is anno 2012 ritmischer en elektronischer. De zo geroemde samenzang die veelal te horen was op 'Never Be Scared / Don't Be A Hero' is minder aanwezig. Er zijn gelukkig ook genoeg dingen hetzelfde gebleven. Zo ook de kenmerkende galm op de stem van zanger Marien Dorleijn en de subtiele gitaarpatroontjes.

Met het nummer 'Tiny Love' maakte we al eens kennis in de nadagen van de vorige tour. Er lijkt wel veel geschaafd aan te zijn met onder andere een toevoeging van een lage drumbeat en begeleidende synths. Ze weten een prachtige muzikale collage te creëren die doet denken aan Radiohead ten tijde van het album 'Kid A'. Een onbetwist hoogtepunt. Ook het vermelden waard is 'The Hunter' met een pakkend gitaar-intermezzo en een fijn refrein ondersteund door subtiel geklap.

Hoewel de synthesizers soms de overhand dreigt te krijgen, zijn de ambachtelijke popliedjes nog altijd aanwezig. Een treffend voorbeeld hiervan is het opzwepende 'Spellbound' waarin Dorleijn lijkt te zingen over het verblijf op Vlieland: "As I walk to your house on the end of the bay. Where the ocean sounds louder in every way / don’t want to go home, don’t need anything else". Het mooiste experimentele kunstwerk heeft Moss tot het einde bewaard getiteld: 'Ornament', een 9 minuten durend hoogstandje waarin met dreigende synths en puik drumwerk van Finn Kruyning langzaam toegewerkt naar een climax. Dit zal waarschijnlijk live nog beter uit de verf komen.

'Ornaments' getuigt van durf. In plaats van een logische opvolger van 'Never Be Scared / Don't Be A Hero' kiest Moss voor een experimentelere kant waarin nog steeds de hooks aanwezig zijn maar ook ruimte is voor verdere verdieping van bijvoorbeeld de percussie. Het levert een gevarieerd album op met enkele pareltjes waarmee ze weer poppodia zullen uitverkopen en hoge ogen zullen gooien op de festivals komende zomer. Moss vestigt zich definitief in de voorhoede van de Nederlandse indiescene en doet dit jaar (weer!) een serieuze gooi naar een plaats in de jaarlijsten.