'Moonshine' is het debuutalbum van de Rotterdamse indie-folkband Half Way Station. Een band die in de tijd van kitcherige pop komt met een album vol met authentieke popliedjes. Dat klinkt hoopvol of misschien juist afschrikwekkend maar 'Moonshine' is vooral een gedurfde debuutplaat met een aantal zeer geslaagde composities.

'Mind Over Matter' is de bezwerende opener van 'Moonshine'. Direct valt op dat de muziek van Half Way Station een filmisch karakter heeft. Zo lijkt 'Unforgotten' net uit een Westernfilm geplukt te zijn en hebben de nummers door het vioolspel van Jaap Roverss soms een Oosters tintje. Half Way Station doet eigenlijk vooral denken aan vroeger. Aan tijden toen de elektronica de muziek nog niet overheerstte. De band kiest in dit geval voor een toevoeging van een tweede drummer.

Muzikaal zit 'Moonshine' goed in elkaar en ook de productie is dik in orde. Toch ontbreekt er iets. Te vaak blijft Half Way Station hangen in het experiment en wordt een nummer niet ver genoeg uitgewerkt. 'Junction #3' is instrumentaal aardig maar niets minder dan vulling van de plaat en bij 'The Land We Talk About' onbreekt het aan spanning. Daarentegen heeft Half Way Station het mooiste kunststukje voor het laatst bewaard. 'Storms And Doubt' bouwt prachtig op, heeft een typisch Radiohead-gitaarpatroontje en klinkt bijzonder dreigend met de vocalen van Elma Plaisier.

Het nummer 'Moonshine' doet door het lage tempo en de heldere zang van Plaisier erg denken aan het Belgische Amatorski. Daarin schuilt de grote valkuil voor Half Way Station. Het onderscheidt zich (nog) te weinig. Dit komt mede door de wisseling van zang op het album. Zangeres Plaisier heeft een fijner en scherper stemgeluid dan zanger Rikke Korswagen. Hij weet vaak te weinig emotie in nummers zoals 'Treehouse' te leggen terwijl Plaisier juist overtuigt in 'Elephant Drums'.

Concluderend is 'Moonshine' een bijzonder gedurfde debuutplaat waarin de band laat zien dat het durft te experimenteren. Dat het niet altijd helemaal uit de verf komt is slechts een puntje van kritiek. Op Half Way Station's beste momenten klinken ze als een kruising tussen Sixteen Horsepower en Radiohead. Half Way Station dient zich alleen nog een identiteit aan te meten zodat ze onderscheidend zijn van vergelijkbare bands. Een tweede album zal daarbij hulp bieden. Ondertussen valt er voor de luisteraar genoeg te genieten op 'Moonshine' en scoort dit album een ruime voldoende.