Het in 2010 uitgebrachte en geprezen album 'AWE' bracht veel goeds voor Shaking Godspeed. De band mocht aantreden als opener voor diverse verschillende interessante headliners, deed een eigen clubtour er werd voor menig (internationaal) festival uitgenodigd. De liveshows brachten dan ook helemaal de kwaliteit en intensiteit wat je van deze (blues)rockers mocht verwachten.

Het materiaal van 'AWE' bleek live prima geschikt voor een rockend feestje. Of dat ook zo met 'Hoera' gaat uitpakken is maar de vraag. Het album begint met twee lekkere pakkende songs ('I Wonder', 'Hoera') met een herkenbaar refrein en melodie. 'French Girls' en 'Season's Over' zijn al een stuk eigenwijzer, maar prima nummers. 'Jesus' krijgt ook nog wel het voordeel van de twijfel, maar daarna gaat het Nederlandse trio toch regelmatig goed uit de bocht.

De pakkende rocksongs en grooves worden namelijk ingeruild door de drang om te innoveren. Het Nederlands trio kiest hiermee niet voor de makkelijkste weg en maakt het zichzelf onnodig moeilijk met passages die door het gefreak wat op de zenuwen werken ('Promise'). 'Without' is zelfs een niemanddalletje dat nijgt als een vullertje. 'The Ghouls Have Come' lijkt wel een gevecht tussen orgel, gitaar en drums. Overigens zonder winnaar, aangezien de zang de boel bij elkaar houdt. Met afsluiter 'Scratch Your Name in Our Skin' wordt erg druk en rommelig afgesloten.

Pakken we Shaking Godspeed nu te hard aan of mag dat bij een tweede plaat (de debuut EP niet meegeteld)? Of is het juist bewonderingswaardig dat de band een volgende stap probeert te maken door niet met weer een 'AWE' op de proppen te komen?! Feit is dat ondanks bovengenoemde kritische noten, het uitstekend geproduceerde, 'Hoera' meer dan genoeg spannende muziek herbergt om de fans te bekoren, maar ook nieuwe bewonderaars te lokken.