Album Recensies

Wallace Vanborn - Lions, Liars, Guns and God

Toegevoegd op zondag 22 april 2012, 19:36
Laatste update vrijdag 4 mei 2012, 09:24
Geschreven door Bjorn
Bron: Rockblog

Wallace Vanborn - Lions, Liars, Guns and God

Wallace Vanborn, deze Belgische stonerrock band heeft een nieuwe plaat uit. Laten we met de conlclusie in huis vallen; de ‘gevreesde tweede plaat’ is om je duimen en vingers van af te likken. Hun debuut, Free Blank Shots, uit 2010 was al retestrak, met vette gitaarriffs à la Kyuss, maar met hun tweede plaat bewijzen ze dat ze nog meer in hun mars hebben.

Als voorproefje werden we aangenaam verrast met de single ‘Cougars’. Deze song is het meest radiovriendelijkst van de ganse plaat. De catchy riff blijft maar ronddwalen op je trommelvliezen. Zeker en vast één van de nummers die blijft plakken. O ja, bekijk zeker ook eens de bijhorende clip.

Er staan enkele pareltjes op Lions, Liars, Guns and God. Neem nu ‘Ruthless’ bijvoorbeeld, een machtig nummer waarin de stem van zanger Ian Clement heel goed in contrast staat met de rest van de muziek. De agressiviteit in zijn ietwat ruwe stem komt prachtig tot uiting. Ook halverwege in de song, waarbij de gitaarriff ingeruild wordt tot een rustige stukje trekken ze naar het einde alle registers terug open tot een geweldige climax.

Ook het nummer ‘The Plunge’ is er eentje om te noteren. Intro’s, outro’s, een geniale riff en de zweverige hoge stem van Ian bezorgen je meermaals kippenvel. Daarna komt ‘The Lair’ meteen je oren onveilig maken. Hier bewijst Ian opnieuw wat voor een stembereik hij heeft. Van hoge tonen naar een ruige stem. Gooi daar nog de gruwelijk goeie drumslagen bij en je hebt een instant hit.

Met Pawn’s krijg je de tijd om even op adem te komen. Het is wat bluesy getint en een leuk tussendoortje, maar Wallace is op zijn best wanneer ze luidruchtig hun ding kunnen doen. Afsluiten doen ze met ‘White River’, een trage stoner groove song die muzikaal heel stevig is. Je wordt zes minuten lang meegenomen op een zwevende trip die wordt afgesloten zonder vocalen. Een psychedelisch eind van het album.

Je kan concluderen dat op deze nieuwe plaat meer plaats is voor wat dansbare muzikale grooves. Dankzij hun rauwe gitaargeweld in combinatie met een stevige drums wordt er een indrukwekkende sound neergezet. Het is net dat ietsje meer catchy en 'seks' dat deze plaat zo geweldig maakt. Bovendien is de stonerrock is nooit ver weg.

Straffe songs van deze Belgische band. Voor wie hen nog niet live heeft gezien, zijn ze zeker een must-see.

Gerelateerde muziek

Reacties

Volg Rockblog