De albumklassiekers van Rockblog [deel 4] Metallica - Master of Puppets

Toegevoegd op zaterdag 1 oktober 2011, 13:20
Laatste update zaterdag 1 oktober 2011, 14:01
Geschreven door Reno
Bron: Rockblog

De albumklassiekers van Rockblog [deel 4] Metallica - Master of Puppets

Iedere week licht een teamlid van Rockblog één van zijn albumklassiekers toe. In deze serie komen de albums aan bod die voor de teamleden persoonlijk veel betekend hebben. In deel vier vertelt Reno over zijn albumklassieker.

Kennismaking 

Het moet ergens begin jaren negentig zijn geweest. Ik denk zelfs 1991 om precies te zijn. Dat was het jaar van de releases van Pearl Jam (Ten), U2 (Achtung Baby), Red Hot Chilli Peppers (Blood Sugar Sex Magic) welke rondjes draaiden in mijn cd-speler. Twintig jaar geleden en ik 15 jaar oud, was het moment dat ik met een oudere vriend op school over muziek aan het discussieren was. Hij vond het allemaal maar slapjes wat ik luisterde en zou me wel eens iets laten horen wat pas écht goed was. De volgende dag kreeg ik twee albums van Metallica in mijn handen gedrukt; 'Ride the Lighting' (uit 1984) en 'Master of Puppets' (uit 1986).

Verslaving

Het beluisteren van 'Ride the Lighting' gaf me al een energie boost, maar het ontdekken van 'Master of Puppets' zorgde voor een ware adrenaline rush. Met het cd-boekje in de hand draaide de plaat weken, zo niet maanden achter elkaar rondjes in de speler. Uiteraard werd het geleende exemplaar ingeleverd en vervangen door mijn eigen exemplaar. Het instrumentale epos 'Orion', de titeltrack 'Master of Puppets' en het fantastische en nog immer indrukwekkende 'Welcome Home' als werden al snel favorieten. Maar daarmee doe ik toch het heftige 'Battery' en dreigende 'The Thing That Should Not Be' tekort.

Ontdekkingstocht

'Master of Puppets' luidt het begin in van een ontdekkingstocht in de wereld van heavy metal. Het zorgde voor het begin van een periode, waarin ik in aanraking kwam met bands als Slayer, Iron Maiden, Savatage, Sepultura, Megadeth en Death. De liefde voor harde muziek en metal in het bijzonder is daarna nooit meer verdwenen. Periodes met thrash metal, death metal, black metal, prog metal, nu-metal en hardcore punk wisselden elkaar af (in random order). Nog steeds zoek ik naar nieuwe bands (Gojira, Fair to Midland, Asking Alexandria) en luister ik nieuw werk van vertrouwde acts (Channel Zero, Machine Head, System of a Down). En natuurlijk verfijnt die smaak zich later en is het niet alleen metal wat de klok slaat. Ook stromingen zoals stoner (Kyuss), progrock (Porcupine Tree), en ja zelfs alternatieve dance (Bloody Beetroots, Baskerville) staan tegenwoordig in mijn iTunes.

Impact

 Het vreemde is overigens dat ik het album al jaren niet meer heb geluisterd, totdat ik de vraag kreeg om mijn Rockblog Albumklassieker te omschrijven. Bij de hernieuwde luisterbeurten blijkt de plaat niets aan kracht te hebben ingeboet. Het niveau is naar mijn bescheiden mening nooit meer door Metallica geëvenaard. Sterker nog, de band heeft een aantal ronduit lelijke platen uitgebracht en is veel te veel tot een grote stadionact en commerciële activiteit verworden, waardoor ik al jaren geleden ben afgehaakt. Maar de impact die 'Master of Puppets' op mij heeft gehad, staat nog immer helder op het netvlies gebrand (of moet ik zeggen trommelvlies).

Metallica - Master of Puppets

Metallica - Welcome Home (Sanitarium)

Gerelateerde muziek

Nieuws submit

Heb jij zelf een nieuwtje of gerucht gevonden en wil je dit delen met ons? Klik dan hier, kies voor nieuws submit en stuur het naar onze redactie.

Reacties

Volg Rockblog!