Ik heb besloten te stoppen met de race. Niet omdat ik niet meer snel genoeg ben om als eerste te eindigen of omdat ik een blessure heb, maar simpelweg omdat ik racen niet meer interessant vind. De race is namelijk veranderd.
Vroeger kreeg ik een adrenalinekick van racen. Ik opende snel, sprintte hard en kwam nagenoeg altijd als eerste over de finish. Vervolgens stond ik trots te glunderen op de bovenste trede van het podium, alle eer kwam mij toe en het spel was gespeeld zoals het gespeeld hoorde te worden.
Tijden veranderen en ook de race veranderde, zelfs de regels veranderden. Liep je vroeger tegen vijf andere titelkandidaten, nu zijn dat er twintig. Het meerendeel heeft nog niet eens de baard in de keel gehad.
Ook de ambiance veranderde; gezonde concurrenctie sloeg om in vijandigheid. De titelkandidaten misgunden elkaar de titel, streden op een gemene wijze en sneden elkaar de bocht af. Mijn laatste race heb ik onlangs gelopen.
In die laatste race eindigde ik ruim als eerste, de nummer twee had geen schijn van kans. Het startschot klonk, ik spurtte weg en was over de finish voordat de andere kandidaten ook maar het startschot gehoord hadden.
Tot mijn verbazing kwam ik erachter dat op de wedstrijduitslag mijn naam helemaal niet vermeld was; de nummer twee werd uitgeroepen tot winnaar van het goud en ik stond met zowel een persoonlijk record als twee lege handen toe te kijken.
Toen besloot ik dat mijn laatste race gelopen was. En ik zag dat het goed was.
reacties