Twee jaar na hun triomfantelijke terugkeer op Nederlandse bodem, kwam Face To Face opnieuw langs de Amsterdamse Melkweg met het nieuwe album : Three Chords And A Half Truth, uitgebracht op Rise Records in april. Het verslag van die show kan je ook hier op Rockblog terugvinden, maar er was meer. Ik had het geluk en het voorrecht om vóór dat optreden, een half uurtje met Trever (zang/gitaar) en Scott (bas) te praten over de tour, de plaat, de toekomst… Hier volgt het relaas van wat ze voor mij in petto hadden.
Hoe verloopt touren tegenwoordig voor een band als Face To Face?
TREVER : We worden zowat overal geboekt, er is niet echt een lijn in te trekken. We doen zowel clubshows als festivals, en die zijn zowiezo altijd heel verschillend. Maar alle optredens waren, elk op hun manier, goed, heel goed zelfs. Kleine, zweterige, clubshows, afgewisseld met grotere opkomsten en betere installaties, backstages en catering op een aantal festivals. Een nadeel van die festivals is wel dat men altijd verwacht dat we heel vroeg present zijn voor een snelle soundcheck, dus dat brengt iets meer stress met zich mee.
Zagen jullie toevallig iets van de show van John Coffey op het Duitse Free&Easy fest waar jullie ook speelden?
TREVER : Nee, helaas niet. We hebben wel samen met hen wat rondgehangen in de backstage, en een kleedkamer gedeeld. Fantastische snorren dragen die heren!
Kunnen we het nog even hebben over Pukkelpop 2011, waar jullie speelden vóór die vreselijke storm toesloeg? Sindsdien heb ik me altijd afgevraagd hoe dat voor jullie geweest moet zijn? Hoe kregen jullie het nieuws te horen, waren jullie nog op het festival toen het gebeurde?
TREVER : Oh ja! We waren van plan om de Foo Fighters nog te gaan zien, en toen dan toch die storm passeerde, werd gans het festival hermetisch afgesloten. Pas heel laat die nacht mochten er terug trailers en tourbussen vertrekken van het terrein. Het was echt een heel bizarre, onwezenlijke ervaring…
SCOTT : Het eigenlijke stormweer zelf, kwam echt uit het niets, iedereen was totaal verrast. Als je daar dan middenin zit, kan je niet veel meer doen dan veilig proberen te schuilen, en wachten tot het voorbij is. Je hebt daarna ook niet onmiddellijk een zicht op de schade, het duurde nog enkele uren voor het allemaal begon door te dringen. Dan begin je van alle kanten geruchten te horen, er is sprake van een dodelijk slachtoffer, dan wordt dat weer ontkend, jammer genoeg werd later op de avond duidelijk dat er wel degelijk meerdere doden te betreuren waren… Hetgeen nog het meest onbegrijpelijk is, is dat wij slechts één uur voor die storm nog onze set speelden, voor een zonovergoten festivalweide, geen wolkje aan de lucht.
Ik had ook heel de dag via sms contact met mijn broer (Chris Shiflett, Foo Fighters) omdat ik een aantal spullen wou lenen wanneer ze zouden toekomen. Maar na die storm stuurde ik hem een bericht dat, àls ze nog niet op het terrein waren, ze beter niet tot hier konden komen, want voor degenen die erbij waren was het onmiddellijk duidelijk dat het festival erop zat, ook al werd dat pas véél later officieel gecommuniceerd.
OK, bedankt dat we jullie gezichtspunt van heel die tragische dag meekregen. Wat de nieuwe plaat betreft, jullie eerste op Rise Records, waar jullie op het rooster staan tussen Dave Hause, Bouncing Souls, Hot Water Music, Polar Bear Club, dat is een fijn gezelschap...
TREVER : Om eerlijk te zijn, dat heeft toch voor een stuk mee onze beslissing bepaald om met hen in zee te gaan.
En heeft Rise Records jullie gevraagd, jullie een deal aangeboden?
TREVER : Ik zal je vertellen hoe het in z’n werk ging : wij waren onderling met onze manager verschillende labels aan het overlopen tot hij met Rise Records op de proppen kwam, omdat hij met een andere band daar goede ervaringen had. Hij wist dus wie er achter het label zat, en wat hij ervan kon verwachten. Dus toen zei ik dat hij hun maar ‘s moest mailen, en vragen of ze eigenlijk fan waren van ons, en als dat het geval is, werken we met ze samen, ongeacht de cijfertjes in het contract. Dus dat deed hij, en we kregen snel antwoord dat ze allemaal sinds lang fans van ons waren, en dat ze ons album doodgraag zouden uitbrengen, en de rest is geschiedenis. Wij trekken er ons niks van aan dat een pak andere bands op hun rooster ons koud laten, we zijn nu eenmaal geen fan van die Warped-Tour bands van tegenwoordig. Ook de meningen van Rise Records fans die kritiek hebben op de nieuwe richting van ‘hun’ label, kunnen ons aan onze reet roesten.
Zijn er dan ook plannen voor meerdere releases op Rise?
TREVER : Onmogelijk te zeggen, daar werd nog niet over gesproken. Voorlopig was dit een one-record-deal, maar ik zou zeker nog met hen willen werken. Ze hebben echt schitterend werk geleverd.
Tekstueel voelde ik aan dat er in dit album toch wat politieke issues, en vooral kritiek op religie in al zijn lelijke vormen zijn aangeraakt. Was dat de bedoeling, een bewuste keuze?
TREVER : Geen idee eigenlijk, zeker niet bewust. Eén ding was wel een bewuste keuze, dat is de sound die we wilden meegeven op het album. Dat is ongeveer alles waar Scott en ik het over hadden toen we eerder onder ons twee met de acoustische tour op de baan waren. We wisten perfect hoe we wilden dat het album zou ‘klinken’, niet waarover het moest gaan. Waarschijnlijk nu ik wat ouder ben, kijk ik toch met andere ogen naar het nieuws en wat er allemaal in de wereld gebeurt, en dan kruipt dat wel deels in de teksten die ik schrijf. Maar we waren nooit een band die op de voorgrond stond of wou staan in bepaalde politieke topics, en dat zullen we ook nooit worden.
Wat jullie live-shows betreft, ikzelf ben een ‘fan van het eerste uur’, en ik ben blij dat er telkens veel oldschool Face To Face songs gespeeld worden. Maar ik zou het eigenlijk wel aangenaam vinden meer nieuwer werk live te horen.
TREVER : Bedankt! Da’s leuk om te horen, en we zouden zelf ook wel meer nieuwe songs willen spelen, maar de ervaring leert ons dat de minderheid van onze fans jouw mening zijn toegedaan. De meeste fans die naar onze shows komen, doen dat nog steeds om de oudere songs te horen. En hoe dan ook, zijn onze sets nog vrij evenwichtig, we spelen uiteraard niks van Ignorance Is Bliss, maar wel een paar songs van Reactionary en Laugh Now Laugh Later, ieder album is met één of meer songs vertegenwoordigd. Van het nieuwe album spelen we er een drietal.
SCOTT : We zullen af en toe wel eens een verrassing uit onze hoed toveren, en iets nieuws proberen voor een aantal shows. Soms voelen we dan wel snel aan dat dat voor een dood moment zorgt, en dat is ook niet de bedoeling. En je mag echt niet denken dat wij routineus enkel de songs spelen die het publiek wil horen. Wij spélen die oude songs ook nog steeds echt grààg!
Waar zien jullie de band en jullie zelf binnen, laat ons zeggen vijf tot tien jaar?
TREVER : In een rusthuis, op een schommelstoel op een balkonnetje... Nee serieus, ik kan mezelf perfect voorstellen dat we binnen vijf jaar nog meedraaien, tien is misschien al wat veel gevraagd... Het is moeilijk te zeggen, en ik kan ook alleen voor mezelf spreken, we moeten ook met alle leden van de band rekening houden.
SCOTT : Ik zie mezelf binnen tien jaar de telefoon opnemen, Trever aan de lijn : Hé jongens, kom op, inpakken want we vertrekken op tour!
TREVER&SCOTT : [uitbundig gelach]
Laatste vraag misschien : in 2014 zal het album Big Choice z’n twintigste verjaardag vieren. Ik weet dat je nooit echt tevreden was met hoe het album klonk toen het uitkwam. Misschien het perfecte moment voor een re-release?
TREVER : Goed punt! En eerlijk, we hebben wat plannen om iets speciaals te doen, maar dan eerder richting binnen twee of drie jaar, als we onze vijfentwintigste verjaardag als band vieren. Ik was zeer enthousiast over een bepaald idee om in de aanloop van die datum, àl onze albums één voor één te re-releasen, in een jubilee-editie, met telkens wat extras en onuitgebrachte songs. Elk album zou dan op z’n minst ge-remastered worden.
Dat is inderdaad een prachtig idee! Ik kijk er alvast naar uit... Nog iets over Big Choice dat mij persoonlijk al bijna twintig jaar bezighoudt : Op het einde van dat album, is er die opname van een gesprek in de studio, wat is daar echt aan de hand? Is het werkelijk stiekem opgenomen? En vooral : van wie zijn al die stemmen?
TREVER : Oh nee, dat is allemaal nep! [gelach] Nee ik zal je vertellen wat dat was. We waren toen in de jaren ’90, en alles was anders. Nu lijkt niemand zich daar nog een bal van aan te trekken, maar toen was er echt paranoia in de punk rock scene. Niemand wou riskeren een ‘sell-out’ genoemd te worden, bands durfden niet bij grote labels te tekenen, mensen veroordeelden je al als je t-shirts te duur waren, of tickets voor je shows. Er was een echte ‘kill-rock-stars’ sfeer in die tijd. En ook wij waren daar gevoelig aan, heel gevoelig zelfs. Maar we tekenden wel bij een groot label, geen echte major, Victory Music, en toch kregen we daar bakken kritiek voor over ons heen. We brachten eerst de EP Over It uit bij hen, en nét toen kregen we wat airplay met ‘Disconnected’, een song vanop ons eerste album, die we ook op ‘Over It’ hernamen, én op ‘Big Choice’ wilden mee opnemen. En dat werd dan een probleem toen Big Choice bijna ging uitkomen, en het label plots eiste dat we ‘Disconnected’ ervan zouden schrappen. Mij maakte dat in principe weinig uit, want het was ook al wel een oude song, maar langs de andere kant wilden we ook de tijd die we op de radio kregen niet in de kiem smoren. We waren ook net met de band op tour toen dat echt een issue werd, en we hebben daar toen in onze tourvan hevige discussies over gehad. En de oplossing die we vonden was, dat we een tweede extra track zouden opnemen, en die samen met ‘Disconnected’ dan als echte bonus-tracks te profileren, alsof ze niet echt bij Big Choice hoorden. En als je dan als band aan het touren bent, dan kom je vaak met de idiootste ideeën op de proppen, complete nonsens kan dan plotseling heel grappig lijken. Dus kwamen we met een verhaal waardoor elke partij zowat z’n geloofwaardigheid zou kunnen behouden, we verzonnen een soort sketch en dat is wat op het album is gekomen. Het begon dus als een dom idee, een grap, maar omdat we dankzij onze populariteit toen, wel wat ‘macht’ over het label hadden, hebben we het idee ook doorgedrukt. En op die opnamen zijn dat wel degelijk de CEO en de A&R-persoon van het label die je hoort! We waren ook echt nog in de studio, de laatste hand aan de opnames aan het leggen, toen we hen vertelden wat we wilden doen. We zeiden hen dat ze in de studio moesten komen, en ons moesten vertellen dat Disconnected net wél op Big Choice moest komen, en dan zouden wij wel reageren. En verder was er niks voorbereid, geen script, we lazen niets af van briefjes, dus je hoort echt aan een aantal reacties wat een heet hangijzer dat op dat moment voor ons was...
Wel dat is dan één van de grote mysteries des levens opgehelderd! Om echt af te sluiten dan, is er nog iets dat jullie willen toevoegen voor onze lezers?
SCOTT : Ja!! Ons album Three Chords And A Half Truth, is uit op Rise Records!
TREVER : Inderdaad, dat is waarom we hier zijn, dus geef het eens een luisterbeurt, het is een béétje anders...
SCOTT : We verrassen al eens graag, we willen zeker niet iedere keer dezelfde plaat opnieuw maken. Dus soms, misschien, worden we wel eens avontuurlijk in onze songs, een beetje te avontuurlijk misschien voor onze originele fanbase. Maar we maken toch ook nog steeds rechttoe rechtaan punksongs. Zolang we maar allemaal het gevoel hebben dat we bezig zijn met wat we echt willen doen.
TREVER : En ik heb echt het gevoel deze tour dat de Europeanen meer open staan voor vernieuwing. We kregen echt heel veel kritiek te slikken in de Verenigde Staten, dat het album niet snel genoeg zou zijn voor een of andere reden. Maar het is exact het album geworden dat wij wilden maken, en we hopen dat jullie ervan kunnen genieten!
Dat doen we zeker!
Interview voor Rockblog.nl door Werner Pauwels.