Veel mid-dertigers vanavond in de Mezz te Breda en dat is eerlijk gezegd niet eens zo verwonderlijk, Prong is immers een band die toch vooral begin jaren negentig tot aan de split in 1997 furore maakte. De albums uit die tijd ‘Beg to Differ’, ‘Cleansing’ en ‘Rude Awakening’ zijn toppers in het genre en dienen dan ook bij iedere metalliefhebber in de kast te staan. De twee studioalbums ‘Scorpio Rising’ en ‘Power of the Damager’ die sinds de comeback in 2002 werden uitgebracht deden eerlijk gezegd wat plichtmatig aan en verkochten maar matigjes. Maar Prong is terug en heeft onlangs een uitstekend nieuw album afgeleverd, ‘Carved into Stone’ genaamd. Op dit album komen alle elementen die Prong begin jaren negentig tot zo’n inventieve en genrebepalende band maakten samen. Genoeg redenen dus om ze vanavond eens live te gaan bekijken en een praatje te maken met onbetwist bandleider Tommy Victor. Het verslag van het interview dat wij deden met Tommy Victor zal binnenkort op deze site verschijnen.

Zoals gezegd veel mid-dertigers vanavond en die komen duidelijk allemaal voor Prong en niet zo zeer voor voorprogramma October File. Want hoe goed de heren van October File ook hun best doen, de sfeer wil er tijdens het optreden maar niet echt inkomen. De band speelt een energieke mix van metal, punk en hardcore en heeft een uitstekende, al moet je wel van zijn stem houden, frontman in Ben Hollyer. Probleem is misschien dat de heren van October File een beetje te veel van de hak op de tak springen, zo spelen de heren op het ene moment snoeiharde recht voor je raap metal en op het andere moment lijkt het als of je naar een hardcoreband à la Hatebreed staat te kijken. Het ontbreekt de heren dus nog enigszins aan een eigen stijl. Desalniettemin is dit een bandje om in de toekomst in de gaten te houden.

Om een eigen stijl zit Prong niet verlegen. De kenmerkende riffs en stem van Tommy Victor zorgen hier wel voor. Vanavond speelt de band het succesalbum ‘Beg to Differ’ integraal, gevolgd door een set van greatest hits. De voorbereiding op deze tour had nog al wat voeten in aarde, omdat vlak voor aftrap van de tour de beoogde bassist moest afzeggen vanwege andere verplichtingen. Ter vervanging werd Matt Brunson van Crowbar opgetrommeld. Matt wilde zijn vrienden van Prong wel uithelpen en leerde binnen anderhalve dag alle baspartijen van ‘Beg to Differ’ uit zijn hoofd. Toen ook nog bleek dat Dave Pybus (bassist van Cradle of Filth) meeging als technicus op deze tour, waren de basproblemen opgelost. Matt zou de nummers van ‘Beg to Differ’ voor zijn rekening nemen en Dave de set greatest hits.

De band trapt af met ‘For Dear Life’ en al gelijk valt op dat het materiaal van ‘Beg to Differ’ nog altijd even fris klinkt als pak ‘em beet 20 jaar geleden. De band heeft er duidelijk zin in en Tommy Victor raast als een bezetene over het podium. Het album wordt front to back gespeeld, wat betekent dat alle knallers van ‘Beg to Differ’ aan het begin van de set zitten. Een kniesoor die daarom maalt, want het is vanavond een groot feest der herkenning. Het titelnummer, ‘Lost and Found’ en ‘Right to Nothing’ krijgen geweldige uitvoeringen mee. Als na ‘Third from the Sun’ de ‘Beg to Differ’-koek op is, neemt Dave Pybus de taken op de bas over van Matt en wordt ‘Another Worldy Device’ van ‘Cleansing’ ingezet. Deze wordt gevolgd door een magistrale uitvoering van de nieuwe single ‘Revenge... Best served cold’. Als tot slot ook nog eens ‘Whose Fist is this Anyway’ en ‘Snap your Fingers, snap your Neck’ de zaal ingeslingerd worden, stijgt de temperatuur in de Mezz tot ongekende hoogte. De band komt daarna nog eenmaal terug voor het trashy ‘Eternal Heat’ van het laatste album en dan zit het er na zo’n 75 minuten al weer op. De korte duur van het concert is dan wellicht ook het enige minpunt van de avond, de greatest hits set bestond slechts uit vijf nummers en er werden in totaal maar 2 nummers van het toch zo uitstekende nieuwe album gespeeld. Wellicht dat het laten verstek gaan van de beoogde bassist zo vlak voor de tour hier debet aan is geweest. Echter het spelplezier wat de band 75 minuten lang tentoonspreidde vergoedde veel, zo niet alles.