Live Recensies

The Devil's Blood @ The Rock Temple

Toegevoegd op zondag 14 oktober 2012, 16:02
Laatste update zondag 14 oktober 2012, 16:22
Geschreven door Jeroen
Bron: Rockblog

The Devil's Blood @ The Rock Temple

Na 2 weken geleden bij Wovenhand een avondje religieuze folkrock te hebben ondergaan, bevind ik me vanavond in The Rock Temple te Kerkrade aan de andere kant van het religieus spectrum. The Devil’s Blood doet namelijk de Rock Temple aan. De Eindhovense band, met een duidelijke hang naar het occulte, heeft wat live optredens betreft een reputatie hoog te houden. Een reputatie die zelfs ver tot over de landsgrenzen reikt. De optredens, die ook wel rituelen worden genoemd, gaan steevast gepaard met vele liters bloed, de nodige flirts richting Satan en laten geen bezoeker onbetuigd.

De spanning in de zaal voor het optreden is dan ook om te snijden. Je hoort veel bezoekers speculeren over de band en dan met name bandleider Selim Lamouchi, wiens levensstijl en geloofsovertuiging niet iedereen zal aanspreken en voor wie de dood een belangrijke inspiratiebron is. Even na negenen is het zover. De band betreedt besmeurd onder het bloed het podium en trapt af met ‘Come, Reap’ van hun gelijknamige EP uit 2008. Als zangeres Farid Lemouchi, zus van bandleider Selim Lemouchi, opkomt met het gelaat besmeurd onder het bloed, armen gespreid en stoïcijns de zaal inkijkend, weet je dat het de band menens is. Er wordt hier geen toneelstuk opgevoerd, zoals je bijvoorbeeld wel het idee krijgt bij de Zweden van Ghost, die in hetzelfde occulte hoekje opereren. Bandleider Selim Lemouchi, die verantwoordelijk is voor het overgrote deel van de muziek en teksten, neemt de boodschap in zijn muziek duidelijk serieus. Zo lang dit zulke prachtige muziek oplevert heb ik hier vanzelfsprekend geen enkel probleem mee.

Ook vanavond blijkt namelijk weer wat voor een geweldige band The Devil’s Blood eigenlijk is. De Eindhovenaren maken heerlijke jaren ’70 hardrock met invloeden variërend van Black Sabbath tot aan Uriah Heep. Op het podium staan 3 gitaristen wat in casu leidt tot prachtige gitaarsolo’s. Daarnaast is de band niet bang om zo nu en dan gas terug te nemen en te improviseren. Zangeres Farida neemt dan plaats voor het op het podium geplaatst altaar en wanneer de band daarna het oorspronkelijke nummer weer oppakt lijdt dit tot extra adrenalinestoot.

De setlist vanavond is een mooie dwarsdoorsnede van band's gestaag groeiende discografie. In het midden van het optreden ligt de nadruk echter duidelijk op het meest recente meesterwerk ‘The Thousandfold Empire’. ‘Cruel Lover’, ‘She’ en het gelijknamige ‘The Thousandfold Empire’ worden geëerd met prachtige uitvoeringen. Communicatie met het publiek gedurende het optreden is er niet. Dit zou ook alleen maar afbreuk doen aan de boodschap die de band wil overbrengen. De muziek moet voor zich zelf spreken, en dat doet het vanavond ook. Na een dikke anderhalf uur komt er met een vlammende uitvoering van ‘Christ or Cocaine’ van ‘The Time of No Time Evermore’ een einde aan de Satanische hoogmis en is het na een bezoekje aan de merchandise stand tijd om huiswaarts te keren.

 

Reacties

Volg Rockblog