Live Recensies

Strikes & Gutters Tour Feat. Sungrazer + The Machine, 14-02 @ 013

Toegevoegd op vrijdag 15 februari 2013, 14:55
Laatste update vrijdag 15 februari 2013, 15:07
Geschreven door Dirk
Bron: Rockblog

Strikes & Gutters Tour Feat. Sungrazer + The Machine, 14-02 @ 013

Het Duitse Electrohash heeft met onder andere My Sleeping Karma en Colour Haze een flinke inbreng in de psychedelische scéne. Onder de vlag van dit gerespecteerde label verscheen op 14 februari, valentijnsdag 2013, een splitalbum van twee Nederlandse bands; Sungrazer uit Limburg en The Machine uit Rotterdam kennen elkaar, vissen min of meer in dezelfde muzikale vijver en slaan logischerwijs nu dus de handen ineen voor een gezamelijke plaat. De presentatie hiervan vond plaats in 013 te Tilburg, de thuishaven van Roadburn, waar beide trio's geen onbekende zijn.

Sungrazer

De 'Strikes & Gutters Tour' wordt afgetrapt door de Limburgse delegatie van Sungrazer. Dit powertrio brengt meeslepende soundscapes, hoofdzakelijk uit de categorie stoner, maar met een uiterst experimenteel randje. Dat dit genre op standje 11 het beste genoten kan worden, wordt vandaag weer duidelijk door het opschroevende volume. Dat dit voornamelijk met ouder werk wordt gebracht, stoort niemand; pas halverwege introduceert de band Yo La Tengo, een sterk opgebouwd, bijna 10 minuten durende track, welke op de split terug te vinden is. De kracht van de formatie ligt in het samenspel van de drie muzikanten, welke elkaar de ruimte geven door regelmatig goedkeurend te knikken richting bandgenoot en zo prettig op elkaar inspelen.

The Machine

De heren nemen de tijd voor de eigen soundcheck, welke vrij onverwachts vanzelf overloopt in het begin van de show. Gedurende dit eerste nummer verplaatst het publiek zich dan ook snel van rookhok naar de zaal, waar de Rotterdammers zonder poespas er direct vol inknallen. Als een ware slangenbezweerder bewerkt David Eering zijn gitaar uiterst bedreven, waarmee hij de zaal al meedeinzend in zijn macht houdt. In tegenstelling tot het vorige trio voelt de gitarist -en tevens zanger- bij The Machine wel aan als echte frontman. De psych en fuzz wordt vooral voortgetrokken door deze gejamde solo's op gitaar, waarbij de stuwende (of zoemende, hoe je het wil noemen) baslijnen en de minimalistische (maar goed getimede) drums voor een sollide groove zorgen.

Als de gitarist niet aan het soleren is, of zijn vele indrukwekkende effecten -waarmee eveneens spacende soundscapes worden neergezet- voor het zijne laat, vraagt hij regelmatig of we al weten dat de band een splitalbum uit heeft met de collega's van Sungrazer. Deze humor wordt nogmaals uit de kast gehaald als verklaard wordt dat album 'Drie' zo heet naar aanleiding van het aantal platen en ze met 'danke', 'grazias' en 'bye' alvast oefenen voor het resterende deel van de tour; dit was namelijk de enige Nederlandse datum.

Overigens is de reactie van het publiek enthousiast als nieuw nummer Not Only wordt ingezet. Een eigenzinnige, punk-achtige track, welke net als het gehele album per direct te beluisteren en te koop is. De fysieke LP komt helaas later.

Gerelateerde muziek

Reacties

Volg Rockblog