Afgelopen donderdag stond Band Of Skulls in de Melkweg. De Britse band beleefde afgelopen jaar in Nederland hun doorbraak tijdens een show op Lowlands en door singels die veel gedraaid werden op de radio.

Het begin van de uitverkochte show in de Melkweg is erg sterk door de enkele hits die het trio inzet. Samen met het publiek zorgen ze ervoor dat de herkenbare nummers knallen. Vooral het instrumentale gedeelte is van erg hoog niveau. De band weet echter het niveau niet hoog te houden aangezien de stemmen van de vocalisten Emma Richardson en Russell Marsen weinig bereik hebben. Vooral Richardson haar geluid is klein en beperkt of wordt niet optimaal benut. Wat de reden ook is het loopt als een teleurstellende rode lijn door het optreden.

Toch lijkt het publiek daar niet over te vallen de band krijgt door de uptempo nummers het overgrote deel van de zaal aan het dansen. Daar waar Band Of Skulls vaak vergeleken wordt met The White Stripes is weliswaar duidelijk geworden dat ze nog geen waardige 'opvolgers van' genoemd mogen worden. Hoewel Band Of Skulls instrumentaal weergaloos speelde, moet er vocaal nog een essentiele stap gezet worden.

Pas wanneer aan het einde van de show I Know What I Am en Death By Diamonds And Pearls langskomen, krijgen we de talentvolle Band Of Skulls te zien en lijkt het even op een flashback van het steengoede optreden op Lowlands 2010. Je ziet de passie en met de energie zorgen zij ervoor dat we wederom positief terug kunnen kijken op een optreden van deze band. Met de sterke nummers die ze hebben en de nieuwe CD die in 2012 uitkomt, zullen ze naar verwachtig toch hoog op de lijstjes staan van festivals als Lowlands of Pukkelpop.

Vooralsnog hebben we met een band te maken die het wel flikt op festivals, maar een concertzaalplat spelen is hen dit keer nog niet volledig gelukt.