Beth Hart is niet alleen gekomen; Stefan Schill bijt de spits af in op Zoom met zijn poprock songs met duidelijke blues- en funk- invloeden. Schill zet uitverkocht Gebouw-T in Bergen een degelijk en energiek optreden neer en krijgt verdiende waardering van het publiek.

 

Maar iedereen is duidelijk voor de hoofdact gekomen. Na een korte pauze is de zaal er helemaal klaar voor, net als Beth, die enthousiast het podium op rent.  Ze heeft er duidelijk plezier in en dat straalt er dan ook vanaf. Een blik op de setlist laat meteen zien dat het een heerlijk lange avond gaat worden. Ze wisselt rustige nummers af met stevige rocksongs. Later op de avond zijn het vooral de rocksongs die de overhand krijgen en laat deze rockchick zien wat voor podiumbeest ze is. 

 

Een groot deel van het publiek is al vertrouwd met de nummers en zingt ze dan ook mee. Iemand schreef ooit dat de stem van Beth Hart een ruwe eikenhouten plank nog glad krijgt. Een mooie metafoor die ook vanavond van toepassing is. Vooral de tragedies, het verdriet en de hoop zijn wat haar nummers geliefd maken. Tijdens de gevoelige ballads kruipen de stelletjes dicht tegen elkaar aan, hier en daar een traan wegpinkend, om even later weer los te gaan.

 

Beth Hart weet te imponeren en te overrompelen op deze avond en lijkt ondanks haar succes in de kleinere zalen op haar plek. En alhoewel de band geen spetterende rockshow neerzet, loop je na afloop met een heerlijk gevoel iets bijzonders meegemaakt te hebben naar huis. Dat is de kracht van Beth Hart. Haar naam zegt al genoeg; ze raakt je in je hart.