Live Recensies

The Black Keys @ Klokgebouw 01-02

Toegevoegd op donderdag 2 februari 2012, 00:10
Laatste update donderdag 2 februari 2012, 22:13
Geschreven door Reno
Bron: Rockblog

The Black Keys @ Klokgebouw 01-02

Buiten is het ijskoud, maar binnen in het Eindhovense Klokgebouw is op deze woensdagavond niets van de gure buitentemperatuur te merken. De show van The Black Keys is al maanden stijf uitverkocht en iedere vierkante centimter van de oude Philips fabriek wordt hierbij ten volle benut. Het staat werkelijk van voor tot achter propvol.

Alvorens we de 'zwarte toetsen' aan het werk zien, moeten we ons door het trio Band of Skulls zien heen te werken. En het is een hele opgave om de kleine 40 minuutjes die de heren en dame aan speeltijd krijgen de aandacht erbij te houden. De sleutelwoorden bij de Engelse band zijn saai en eentonig. Enkel bij de afsluitende bekendere songs zoals 'The Devil Takes Care Of His Own' veert het publiek wat op.

Met het album 'Brothers' uit 2010 gooide The Black Keys al hoge ogen, maar met het recente album El Camino op zak (album van het jaar op Rockblog) is het duo populairder dan ooit tevoren. De openers 'Howlin' for you' en 'Next Girl' (beide van Brothers) zetten dan ook direct de toon voor de avond. Aangevuld met twee extra muzikanten staat live de sound en show als een huis. Ook de nieuwe 'El Camino' songs zoals 'Run Right Back' en 'Gold on the Ceiling' worden erg goed ontvangen.

Zanger/Gitarist Dan Auerbach en Drummer Patrick Carney zijn inmiddels doorgewinterde en ervaren livemuzikanten en laten geen steek vallen. Auerback heeft een lekker groovy en ruige retro gitaarstijl en Carney is een slagwerker met een 'houten klaas stijl' die werkelijk alles retestrak raakt.

Na de ijzersterke opening, met allemaal relatief nieuw werk, doen de Amerikanen vervolgens een greep uit het oudere repertoire en brengen deze nummers ook weer als duo. Deze meer bluesy georienteerde rocksongs zijn vlakker van opbouw en hebben duidelijk meer moeite om de vibe en aandacht vast te houden.

Gelukkig herpakt men zich na dit blok met een hele fraaie uitvoering van 'Little Black Submarines' om zo de aandacht volledig terug te grijpen. Met de aanstekelijkheid van 'Tighten Up' en 'Lonely Boy' is er vervolgens geen houden meer aan en wordt de reguliere set net zo sterk geeindigd zoals men van start ging. Uiteraard komt er na lang gejuich en gejoel nog een toegift, waabij onder meer 'She's Long Gone' voorbij komt.

Na een krap anderhalf uur The Black Keys kunnen we concluderen dat vooral het cathcy rock materiaal van de laatste paar nieuwe albums live het stukken beter doet dan het oudere werk. Wellicht mist de band ook nog een echte klapper als uitsmijter (en waarom heeft Sister geen plekje op de setlist?) al zou 'Lonely Boy' zomaar eens het festival anthem van deze zomer kunnen worden.

Reacties

Volg Rockblog