Review: Avenged Sevenfold - Nightmare

Toegevoegd op maandag 2 augustus 2010, 12:45
Laatste update donderdag 5 augustus 2010, 13:14
Geschreven door Redactie
Bron: Rockblog

Review: Avenged Sevenfold - Nightmare

Tijdens de opnames van het vijfde studioalbum van metalformatie Avenged Sevenfold werd het levenloze lichaam van drummer James "The Rev" Sullivan in zijn huis aangetroffen. De bouw van het vijfde muzikale spookslot werd gestaakt, maar na enkele maanden besloot het viertal met de hulp van niemand minder dan Mike Portnoy, slagwerker van Dream Theater, de werkzaamheden voort te zetten. Nadat de bouw was afgerond, werd het compositiekasteel opengesteld voor het grote publiek.

De sleutel die de eikenhouten poorten doet openen, is de titelsong en single “Nightmare”. Voor het gehoor is dit nummer geen nachtmerrie, eerder een natte droom. De krachtige gitaarriff en drumslagen geven het nummer een stevig fundament en het gitaargenie Synyster Gates zorgt op een melodische manier voor de afwerking van het geheel. Maar de slagroom op de taart – in dit geval de doodskop op het geraamte – is zonder twijfel de stem van M. Shadows. Het ene ogenblik ongeslepen en rauw, het andere imposant melodisch.

De daarop volgende nummers worden gekenmerkt door de bombast en veelzijdigheid die de titelsong karakteriseerde. Met een virtuositeit die ijs doet branden en vuur doet smelten wordt solo na solo geproduceerd uit het zessnarig tonentoestel van de leadgitarist die zijn vak uitstekend verstaat.

Wanneer we “So Far Away” naderen, ontstaat er een plotselinge omslag op de plaat. Het akoestische nummer leidt ons naar de minder felle en meer melodieuze kant van Avenged Sevenfold. Deze trend lijkt bij “God Hates Us” doorgezet te woorden, totdat we worden verrast met een fraai stukje onvervalste en snoeiharde metalcore. En opeens, zonder enige waarschuwing, is de rust en sensibiliteit weer voelbaar op de plaat.

Deze kalmte wordt voortgezet en kenmerkt de nummers “Victim”, “Tonight” the “World Dies” en “Fiction”. Tot de bijna elf minuten durende uitsmijter “Save Me” van zich laat horen, waar Avenged Sevenfold nog een laatste keer alles uit de kast haalt. Instrumentaal kunnen de muzikanten zich volledig uitleven en de reis door het muzikale bouwwerk beëindigen.

Nightmare is een magisch brouwsel met bombast en muzikale vakkunde als belangrijkste ingrediënten. Het resultaat is een prachtige, veelzijdige plaat die tot de betere van het genre gerekend mag worden. Laten we hopen dat de overige vier bandleden in leven blijven, om het niet op vijf albums te houden.

Reacties

Volg Rockblog