De Amerikaanse spacerockers van Monster Magnet zijn na de drugsproblemen van frontman Dave Wyndorf weer helemaal terug. Waar de vorige langspeler (4 way Diablo) nog wat matjes was, kunnen we over ‘Mastermind’ meteen duidelijk zijn, want deze plaat rockt weer als vanouds. Het niveau van de krakers ‘Dopes to Infinity’ en ‘Powertrip’ wordt nog niet gehaald, maar de mix van stoner, psychedelica en rock klinkt weer lekker rauw en bij vlagen zelfs vuig, vies en smerig.

Met de opener ‘Hallucination Bomb’ wordt direct het  gaspedaal flink ingetrapt. En dat blijft in de eerst 3 nummers van de plaat ook het geval. Pas bij het langzame ‘Gods & Punks’ en rustige maar sfeervolle ‘The Titan Who Cried Like a Baby’ wordt voor het eerst ruimte gemaakt voor 2 van de zeldzame rustpuntjes.  Met de de titeltrack ‘Mastermind’ hebben ze een heerlijk groovend nummer neer weten te zetten. Na een paar luisterbeurten is dat toch mijn favoriet van deze plaat geworden. Ook het harde ‘100 Million Miles’ zal het live ongetwijfeld goed gaan doen.

De productie is vaak rauw (Dig that hole) maar heeft ook een open en helder geluid (Time machine), waarbij alle instrumenten de ruimte krijgen die ze verdienen. Opper-spacelord Wyndorf zingt lekker ruig en eerlijk en de gitaren rocken er lekker op los. Tevens een speciale vermelding voor de uitstekende baspartijen die net dat extra beetje groove toevoegt.

In 20 jaar Monster Magnet is ‘Mastermind’ de achtste plaat die het levenslicht ziet, waarbij er eigenlijk geen echte uitschieters of vullertjes te bekennen zijn, maar over heel de linie blijft het gewoon erg goed. En eerlijk is eerlijk; de verrassing is er natuurlijk al lang vanaf, want de band wijkt niet of nauwelijks af van de bekende succesformule.  Maar wie maalt daarom; zo wil je je portie Monster Magnet hebben en niet anders…

Rockblog zal op 16 november aanwezig zijn in de Effenaar voor een fotoreportage en verslag van het optreden van Monster Magnet. Hieronder vind je de digiflyer; Klik erop voor meer info over het concert.