The Creepshow is afkomstig uit Ontario, Canada en is opgericht in 2005. De Psycho/Punk/Rock N' Roll band bracht zonet hun 3rde album uit "They All Fall Down". Hun inspiratie halen ze uit oude horror films en dat is duidelijk ook te merken aan hun teksten.

De eerste track "The Sermon III" is een korte introductie van het album waar een nogal creepy voice de luisteraar al zeer nieuwsgierig maakt naar de andere tracks op het album. Het is een kort begin met wat lijkt een live-opname te zijn die uiteindelijk een andere weg opgaat naar godelijke klanken en kerkelijke gezangen. Na die 50 seconden begint de volgende track "Get What's Coming". Zeer creepy, halloween-sfeer en hevige gitaren. Dit nummer laat me denken aan een oude Punk-band maar dan voor een heel breed publiek. De geweldige stem van de leadzangeres + de whohoho-klanken van de andere bandleden zorgt voor een Rockabilly/Punk nummer dat wel in je hoofd blijft rondspoken.

Dan is het "Someday" die weer zorgt voor dezelfde sfeer, met de zang van de adembenemende leadzangeres afwisselend met de andere leden van deze band. Deze spooktrein staat in een hoge versnelling want de gitaren zijn bijna niet te volgen. Ergens middenin deze track remt de trein even wat af, maar zoals elke trein moet deze dan weer terug versnellen tot het einde. "They All Fall Down" is meer een mengeling van vorige tracks. Niet veel vernieuwend maar wel met een catchy They All Fall Down dat telkens terugkomt in deze track. Eigenlijk is het album tot nu toe 1 lange track maar dit stoort tot nu toe nog helemaal niet.

Uithoudingsvermogen heeft The Creepshow meer dan genoeg want met "Last Chance" bewijzen ze alweer eens hoeveel woorden ze wel niet in 1 song krijgen. Alhoewel dat deze track iets trager is als de andere is dit toch 1 van de betere. Het is een vrij kort nummer, maar vele Punk-Rock nummers zijn nu eenmaal zo. "Sleep Tight" begint héél traag, een gitaar heel zachtjes op de achtergrond, een mooi trage song waar je zelf van in slaap zou kunnen vallen zoals de titel ook zelf zegt.

Maar dan ontwaken de zombies uit hun graf naar de bewoonde wereld met "Dusk Till Dawn". Op het begin laat het me denken aan een stevig AC/DC nummer maar dat veranderd snel met terug de Punk-Rock die duidelijk overheerst op dit album. Donder, bliksem & goed gerichte gillen uit de juiste hoek van de kamer. Met "Keep Dreaming" zijn we al bijna aan het einde van het album. Leadzangeres Sarah Sin haalt haar beste klanken naar boven voor deze in 6de versnelling rijdende lijkwagen (Niet negatief bedoeld, maar om gewoon wat in het horror thema te blijven). "Hellbound" is vooral gitaren & drums. Sarah Sin laat haar stem hier wat rusten en laat de jongens hier hun gang gaan. Alhoewel ik Sarah liever hoor in de nummers van The Creepshow mag er al eens verandering zitten in hun tracks, daardoor keur ik deze dus zeker niet af. Ik geef wel toe dat ik deze net wat minder vind.

"Going Down" begint heel zoals verwacht weer net als de meeste tracks op het album. Zelfde versnelling, zelfde Punk, zelfde gitaar/drum-combinatie. "Road To Nowhere" is de laatste track op het album en zeker eentje om NIET te vergeten. Sarah Sin gaat hier weer volledig los en je zou er zelfs opgewonden van worden (Ja zo goed klinkt ze). Hopelijk is dit niet echt de Road To Nowhere want ik zou graag nog een leuke opvolger zien van dit album.

Tracklist:

01. The Sermon III
02. Get What's Coming
03. Someday
04. They All Fall Down
05. Last Chance
06. Sleep Tight
07. Dusk Till Dawn
08. Keep Dreaming
09. Hellbound
10. Going Down
11. Road To Nowhere

Sarah Sin (Photo via Flickriver)