Hoewel de release van 'Matador' reeds het vierde album voor Zoroaster betekent, is de band vooralsnog een grote onbekende. Met deze release op Steamhammer/SPV zou dat zo maar eens snel kunnen veranderen voor de mannen uit Atlanta, Georgia (VS). Zo verdiende ze al een plekje op de 2011 editie van Roadburn.

Zoroaster is een band die haar muziek zo puur en rauw mogelijk brengt. De indringende riffs en bezwerende zang, grijpen je naar de strot om niet meer los te laten. Het is hierbij lastig om de band direct in een hokje te plaatsen, maar termen als: stoner, sludge met de nodige psychedelica en zelfs flarden doom en black metal, lijken de lading het best te dekken.

Opener 'D.N.R.' is meteen het schoon voorbeeld waarin alle heftigheid en rauwheid ontbrandt. De prachtige slepende riff is eigenlijk het enige houvast in het nummer wat ieder moment volledige stuurloos dreigt te raken. In 'Black Hole' komen de black/doommetal invloeden vooral bovendrijven door de enorm naargeestige zang. Het is een gegeven wat eigenlijk heel de plaat iets onheilspellends meegeeft, iets engs zelfs.

'Matador' zal niet voor iedereen een geschikt album zijn. Het is geen plaatje wat je even tussendoor opzet. Het is een album waar je eerst aan moet wennen om vervolgens helemaal opgeslokt te worden naar de donkerste krochten van Zoroaster. Fascinerend.