Bij het horen van de bandnaam Leprous zal niet bij iedereen een lichtje gaan branden. Toch gaat het Noorse vijftal alweer 10 jaar mee en leverde het reeds twee progressieve metalalbums af. Daar wordt nu het album 'Bilateral' aan toegevoegd. Alleen bij het zien van het prachtige artwork zal menig prog-hart al sneller gaan kloppen.

De titeltrack laat direct vanaf het begin de veelzijdigheid van Leprous horen. Geen standaard pop ritmes, maar (soms moeilijk) doorgrondbare maatsoorten. Het zijn juist de muzikale ritmes die nieuwsgierig maken. De hoge cleane zang kan onverwachts omslaan in duister gegrom en het gepingel met de snaren verandert zonder pardon in een salvo van ruige akkoorden.

Er zijn drie tracks die er enigszins uitspringen. Het ruim 10 minuten durende 'Forced Entry', waarbij je langzaam naar het hoogtepunt van een gitaarsolo (en Solberg's zang) wordt gebracht. Het nummer 'Thorn' wat extra sfeer krijgt door het gebruik van een trompet. Tijdens dat nummer laat ook Ihsahn (zanger/gitarist Emperor) nog even van zich horen. Het laatste nummer van de plaat maakt het rijtje compleet: 'Painful Detour', waar de meeslepende tonen een duister verhaal vertellen.

Bilateral is een geheel. Vanaf de druk op de play-knop wordt je de speakers ingezogen, om er vervolgens ruim 58 minuten niet meer uit te komen. Kijk ook niet gek op als hierna gewoon weer opnieuw wordt begonnen. Het management van Leprous beschrijft het album zelf als volgt: "For every part Pain Of Salvation and King Crimson one may hear, there is an equal amount of Shining (NO), Devin Townsend and Opeth to balance it out."  En daar is niks aan gelogen. Van gecompliceerde (en harde) tracks, tot magische en diepgaande klanken. Een perfect gebalanceerd album, met ballen van staal..