In 1996 kwam meestergitarist Joe Satriani met een nieuw idee; wat zou er gebeuren als ik met 2 collega's een tour zou doen? Het antwoord hierop was uitverkochte zalen, spetterende shows en samenwerkingen met de crème de la crème van alle snarenplukkers. Yngwie Malmsteen, John Petrucci en Steve Lukather zijn slechts een greep uit de catalogus gasten, waarbij Steve Vai in de meeste gevallen ook van de partij was. Naast Joe Satriani en Steve Vai zal Steve Morse het 3e lid van de gelegenheidsband zijn. Morse is bekend als oprichter van Dixie Dregs en als jongste lid van Deep Purple.

Bij binnenkomst in de Heineken Music Hall blijkt het ondanks de vakantie gezellig gevuld te zijn. Waar op enkele shirts het logo van de G3 prijkt, is het de naam van Satriani die de duidelijke overhand heeft. Het trio zal een avondvullend programma verzorgen; eerst geven zij een individuele show, waarna ze hun krachten bundelen in een spetterend slot.

Steve Morse

De opening is aan de echte gast van vanavond. Het is de eerste keer dat hij voor deze tour is uitgenodigd en de vele lovende woorden verklapen zijn dankbaarheid hiervoor. Hoewel het spel van Morse in het begin aan de doffe kant klinkt, wordt dit snel verholpen. Alsnog lijkt de focus van de eerste set vanavond niet helemaal op de gitaar te liggen; de progrock, welke doet denken aan het spel van Rush, wordt veelal gestuwd door de basloopjes en het solerende samenspel tussen de twee snaarinstrumenten. De kunsten van Morse zelf komen pas echt uit de kast als hij een uptempo country-achtig nummer alsnog uiterst boeiend weet te brengen.

Steve Vai

De 'jongste' gitarist van deze avond is Steve Vai. Hij heeft een indrukwekkende cv, waarop onder andere de namen Frank Zappa, Public Image Ltd. en Whitesnake te vinden zijn. Ook heeft Vai nog lessen gehad van Satriani, die hem vanaf het begin al meevroeg met zijn G3 tour. Na een wat tamme opening komt het al snel los en speelt Steve Vai vol overgave en gevoel. De noten raken letterlijk een gevoelige snaar en het klinkt, voelt en ziet eruit alsof hij door middel van zijn gitaar praat en zingt.

Joe Satriani

Onder luid gejuich komt de initiatiefnemer zelf het podium op, om vervolgens meteen de interactie met het publiek op te zoeken door Crowd Chart in te zetten. Hierbij speelt -de zoals gewoonlijk achter een zonnebril verschuilde- Satriani stukken gitaar, welke door het de zaal worden nagezongen. Naast een showman blijkt hij ook de meest technische snarenplukker van vanavond te zijn; zowel met beide handen als met de mond worden de snaren beroerd en ook de tremelo heeft het zwaar te verduren. De set duurt iets korter dan die van de twee heren hiervoor, aangezien Satriani nog niet klaar is..

G3: het ultieme hoogtepunt

Alsof drie losse optredens nog niet genoeg zijn, voegen Steve Morse en Steve Vai zich onder luid gejuich bij Joe Satriani. Vaste prik tijdens de G3 tour is een gezamelijke afsluiting, waarbij bekende nummers worden gespeeld. Achtereenvolgens zijn dit The Kink's You Really Got Me, Cream's White Room en Rockin' In The Free World van Neil Young. Gedurende deze nummers vliegen de vliegensvlugge solo's je om de oren, waarbij het trio er om de beurt al jammend een soort battle van maakt. Hieruit kan geconcludeerd worden dat er maar één absolute winnaar is vanavond; de gitaar!

De complete fotoserie van Jos Berbee is hier te vinden!