Wie is gekomen voor de chansons van weleer komt bedrogen uit. In 2009 heeft Wende krachtig afstand genomen van het imago als chansonnière. De verrassende stijlbreuk, met het genre die haar successen heeft gebracht, maakte de weg vrij om een breder publiek aan te spreken met een mix van pop, dance en rock-achtige muziekstijl. Het verkiezen voor poppodia boven de theaters sluit hier naadloos op aan en de roep om ‘Je Suis Comme Je Suis’ van een individu uit het publiek is dan ook ongepast.

 

De zangeres laat zich vanavond bijstaan door 2 muzikanten die zich vooral bedienen van bas en gitaar als instrument. Maar ook een stukje bescheiden percussie en orgel worden aangeroerd. Wende zelf kiest voor de piano, gitaar of enkel haar voortreffelijk zang. Andere 'instrumenten' zijn het stampen van haar voeten of simpleweg het klappen in haar handen. De uitwerking is even simpel als effectief.

Vanavond is vooral plaats voor de songs van het aankomende album Last Resistance. Het is indrukwekkend om te zien hoe Wende dit nieuwe materiaal al met zoveel overtuiging, souplesse en genot neerzet. De setting in de kleine zaal is intiem en zorgt voor een fijne interactie tussen publiek en de zelfverzekerde zangeres. Wende heeft duidelijk lol op het podium. Vooral tussen de nummers in grapt en grolt over haar eigen haarkleur, Dominique Strauss-Kahn, een koningslied met Daphne Deckers en haar Stalker.

 

Het publiek in de uitverkochte kleine zaal van de Effenaar kan enkel hebben genoten en termen als 'passie', 'power', 'muzikaal vakmanschap' weerspiegelen dit kleine anderhalf uur muziek in de meest pure vorm. Laat dat album maar snel komen!