Na Marco Borsato en z'n koningslied was Jacco Gardner toch wel de meest besproken Nederlandse artiest dit jaar. Echter in tegenstelling tot Marco Borsato en het gedrocht dat moet doorgaan voor het koningslied werd Jacco gelauwerd en geprezen. Zijn debuut 'Cabinet of Curiosities' werd, geheel terecht overigens, door de diverse vaderlandse media de hemel ingeprezen en schopte het in de OOR eindlijst zelfs tot een zesde plaats. Daarnaast was hij dit jaar een graag geziene gast bij de DWDD en ging het hem ook internationaal voor de wind. Lovende recensies bij het Amerikaanse Pitchfork en het Engelse NME vielen het Hoornse equivalent van Syd Barrett ten deel en dat leverde hem weer de nodige uitnodigingen op om ook overzees op te gaan treden. De verwachtingen zijn vanavond dan ook hooggespannen wanneer het psychedelische wonderkind aantreedt in de Nieuwe Nor te Heerlen.

Voor het echter zover is, mag Earth MK. II (spreek uit als Earth Mark Two) de behoorlijk goedgevulde Nieuwe Nor voor zich proberen te winnen. Met een uitstekend debuut ('Music for Mammals') in de achterzak en een sound die in het verlengde ligt van Jacco Gardner, zou dit geen enkel probleem moeten zijn voor de Amsterdamse neopsych groep. Toch wil het optreden maar niet echt beklijven. De zang is wat monotoon en live kabbelen de liedjes net even te braafjes door zonder echt spannend te worden. Ook het feit dat het publiek erg rumoerig is vanavond, doet het optreden van Earth MK. II geen goed. Een gemiste kans derhalve.

Van een rumoerig publiek blijft ook Jacco Gardner last houden. Wellicht dat dit de tol is van de roem die hem momenteel ten deel valt. Veel mensen lijken op de naam Jacco Gardner te zijn afgekomen en niet op zijn muziek. Mede hierdoor klinken en ogen Gardner en zijn band in het eerste deel van de set wat timide. De nummers worden getrouw het plaatwerk vertolkt en de echte magie blijft een beetje uit. Pas bij single 'Clear the Air', waar ook het tot dan toe vooral met zichzelf bezig zijnde publiek een soort van aha-erlebnis krijgt, krijgt Gardner wat meer greep op de zaal. Vanaf dit moment lijkt Gardner, die afgezien van zijn sneakers zo uit de jaren '60 lijkt te zijn weggelopen, zich ook wat meer thuis te voelen op het podium van de Nieuwe Nor. De schuchtere blikken van 'Zo... Dit nummer heb ik toch maar mooi even zelf geschreven' die hij de zaal zo nu en dan toewerpt, spreken wat dat betreft boekdelen. Ook durft hij daarna het publiek tot stilte te manen bij 'slaapliedje' 'Lullaby'. Een slaapliedje dat, door het lang uitgesponnen psychedelische einde met 'Careful with that Axe, Eugene'-achtige uithalen van de drummer, zal uitgroeien tot het hoogtepunt van het optreden. Een optreden dat uiteindelijk als zeer goed (zeker de tweede helft) doch niet als memorabel te betitelen valt. En dat lag vanavond niet geheel aan Jacco Gardner zelf.