Donkere wolken pakken zich samen op het moment dat de eerste klanken van Stone Sour's nieuwe album Audio Secrecy klinken. Diepe, duistere pianoklanken dringen door tot ver in je trommelvliezen. Je kijkt naar buiten, ziet de duisternis en verwacht een flinke onweersbui. Als dit maar goed gaat.

De titeltrack blijkt een prelude, maar even later barst met een flinke knal toch nog het geweld van Stone Sour's onweersbui los. Mission Statement slaat  als een forse stortbui op je neer, terwijl frontman Corey Taylor je vraagt wie hij nou eigenlijk is. Meteen voel je je thuis in het nieuwe Stone Sour album, want ook Digital beukt lekker verder en sleept je mee in het zo vertrouwde geluid van de band.

Say You'll Haunt Me voelt als de stilte na de storm. De lucht klaart op, de regen is overgetrokken, maar het benauwde gevoel van de onweersbui is nog niet helemaal weg. Say You'll Haunt Me is een ode aan Taylor's vrouw, maar het is veel meer dan dat. Het wordt duidelijk dat Taylor en zijn band op de verkennende tour zijn gegaan met Audio Secrecy, want tijdens Dying geeft Taylor zijn visie op de liefde en vraagt hij zich hardop af waarom het leven onlosmakelijk verbonden is aan de dood. Deze thema's zijn we tot op heden nog niet op deze manier tegen gekomen bij Stone Sour.

Vervolgens worden de frustraties eruit gebruld in Let's Be Honest en lijkt het overduidelijk dat de zevende track, Unfinished, genomineerd is als mogelijke single na Say You'll Haunt Me. Je zingt hem namelijk zo mee, hij blijft in je hoofd hangen en bovendien heeft het ook nog eens een eigen persoonlijkheid.

Toen Stone Sour in 2006 het album Come What(ever) May uitbracht, leek het of de band in een overgangsfase zat. De grote mainstream doorbraak van Stone Sour kwam mede door de hitsingle Through Glass, een track waar veel fans van de band een haat-liefde-verhouding mee hebben. Het haat-liefde-gevoel zal de fans tijdens Audio Secrecy veelvuldig bekruipen. Eenieder wordt getrakteerd op een mix van heftige, ruige rock in bijvoorbeeld Nylon 6/6 en The Bitter End, maar ook op de aangrijpende, meesleepende en diepgaande kant van Stone Sour in onder meer Miracles en Imperfect.

Met Threadbare sluit Stone Sour zijn nieuw album af in stijl, of beter gezegd: In stijlen. Alle kanten worden blootgelegd en samengeperst in een grote finale waarbij je het gevoel krijgt dat Stone Sour je mee wil nemen naar de toekomst en tegelijkertijd misschien het verleden wel achter zich wil laten.

Iedere track op Audio Secrecy heeft persoonlijkheid, maar ook het totaalplaatje vertelt een verhaal. Een nieuw hoofdstuk in het boek van Stone Sour. Het is een heel compleet album, waar kenmerkende Stone Sour tunes worden afgewisseld met gevoelig materiaal. Het kleine, rebelse jongetje zit nog diep van binnen, maar we kunnen wel stellen dat Audio Secrecy de volwassenheid van Stone Sour inluidt.

De band groeit met Audio Secrecy en de muzikale krachten evolueren mee. De vraag is: Willen we nog vrienden zijn met de volwassen Stone Sour? Mijn antwoord is een volmondig: Ja!