Review: Brandon Flowers at Paradiso

Toegevoegd op woensdag 29 september 2010, 15:25
Laatste update woensdag 29 september 2010, 21:29
Geschreven door Reno
Bron: Rockblog

Review: Brandon Flowers at Paradiso

Brandon Flowers is hot. In de hitlijsten al maanden terug te vinden met de single "Crossfire" en het album "Flamingo". Paradiso in Amsterdam is al weken helemaal uitverkocht en wanhopige fans zijn op marktplaats op zoek naar een kaartje. Bij binnenkomst staan de meest fanatieke fans al tegen de rand van het podium geplakt. Alles lijkt gereed voor een warm muzikaal avondje Paradiso featuring Mr. Brandon Flowers.

Op basis van het solo debuut “Flamingo” gaf ik de voorman van The Killers, ondanks de wisselvalligheid, nog het voordeel van de twijfel. Wanneer wordt afgetrapt met erg prettige uitvoeringen van "On the Floor", "Crossfire"en "Magdalena" is deze twijfel al nagenoeg weggenomen. De nummers klinken erg fris en vooral een stuk dynamischer op plaat. Een eigenzinnige (handen in de zakken) maar sterke perfomance van Flowers in combinatie met de mooie sfeervolle lichtshow en een prima begeleidingsband zorgen voor een optimale setting en stemming de voormalige kerk. De mooie en sterke wisselwerking van Flowers samen met de (mooie) dames van de background vocals zorgt voor net dat beetje extra.

“Jilted Lovers & Broken Hearts” is hard op weg een live favoriet te worden en ook de nieuwe single “Only the Young” komt voorbij.  "Was it something I said" en "Swallow it" zijn op plaat niet de sterkste nummers en vallen ook live wat uit de toom. Naar het eind van de set wordt "Losing Touch" van The Killers van volledig andere arrangementen voorzien en klinkt daardoor erg verrassend. De afwijkende uitvoering van "Playing With Fire" is zeer gepassioneerd en een erg krachtige afsluiting van de reguliere set.

De toegift wordt ingezet met een akoestische variant op When you were young (The Killers) en daarna.... tja daarna is het gewoon al afgelopen. Flowers laat zijn gitarist alleen achter en komt tot verbazing van alles en iedereen niet meer terug. Als de zaallichten aan gaan zijn we welgeteld net 58 minuten verder. Kort maar krachtig? Dat is me te makkelijk; ik houd het op gewoon net te kort.

Reacties

Volg Rockblog