‘Bring out your dead! Bring out your dead!’, verkondigt een sinistere stem profetisch tijdens de intro ‘Entrance to Hell’. Cathedral stopt er namelijk mee. 'The Last Spire' is Cathedral’s zwanenzang en de spreekwoordelijke doombijl wordt voorgoed begraven. De Engelse band stond 23 jaar aan de top van het doomgenre en geeft nu de pijp aan Maarten. Gelukkig vertrekt de band niet met stille trom en voegen ze met dit prachtige album nog een evident hoofdstuk toe aan haar toch al niet misselijke oeuvre.

De band heeft duidelijk haar best gedaan om van dit album een mooie laatste toevoeging aan haar nalatenschap te maken. Een laatste wapenfeit waarmee de band voor altijd in het collectieve geheugen van de doomscene wordt gegrift. Dit is ze met verve gelukt, want vanaf de intro 'Entrance to Hell' tot en met de laatste duistere tonen van 'This Body, Thy Tomb' laat de band horen wat ze in haar mars heeft. Het muzikaal gebodene op dit album beweegt zich ergens tussen tergend trage doom en up tempo stoner met hier en daar met een flinke scheut psychedelica.

Wat vooral opvalt, is dat Cathedral op dit album teruggrijpt naar het naargeestige doomgeluid uit haar begindagen. Geen frivoliteiten en luchtige momenten (die zo kenmerkend waren voor hun recente albums) op onze begrafenis, moeten de heren gedacht hebben. Dit pakt wonderwel goed uit. Nummers als 'Pallbearer', 'Cathedral of the Damned', 'Infestation of Grey Death' en 'An Oberservation' (die riff!!!) behoren tot het beste wat de band ooit aan plaat toevertrouwde. Des te jammer dat Lee Dorrian en zijn apostelen het voor gezien houden. Gelukkig hebben we de recente reïncarnatie van Black Sabbath met Ozzy Osbourne nog hoor ik u denken. Maar ik verzeker u dat de heren van Sabbath het verduiveld lastig gaan krijgen om dit doommeesterwerkje nog te overtreffen. Mogen zij ruste in vrede!