Als je The Ocean zegt, dan zeg je Robin Staps. Onder de naam The Ocean brengt deze sympathieke Berliner al jaren op grootse concepten gebaseerde post metalplaten uit. De bezetting van The Ocean, aan de bandnaam wordt ook wel vaker Collective toegevoegd, wisselt al jaren regelmatig van samenstelling en van een echte band is tot op heden nooit sprake geweest. Zo kwamen op magnum opus 'Precambrian' maar liefst 15 muzikanten en even zoveel zangers opdraven. De laatste paar jaar is The Ocean op personeel gebied in een rustiger vaarwater terecht gekomen. Op het nieuwe album 'Pelagial' is het dan wat dat betreft ook een stuk overzichtelijker. De line up voor dit album bestaat, inclusief Robin Staps, slechts uit een vijftal man.

Wel is 'Pelagial' weer gebaseerd op een hoogdravend concept. Ditmaal vormen de verschillende dieptelagen van de oceaan de rode draad van het album. Begonnen wordt met de bovenste laag ('Epipilagic'), om vervolgens af te dalen tot de diepste krochten van de oceaan ('Benthic'). Ook in het muzikaal gebodene is dit terug te horen. Het album begint rustig en wordt al naar gelang steeds zwaarder en donkerder van toon.

Volgens Staps zelve was het album oorspronkelijk bedoeld als geheel instrumentaal album, aangezien  beoogd zanger Loïc Rossetti te kampen had met stemproblemen. Rossetti herstelde echter op tijd, zodat men alsnog besloot vocalen toe te voegen aan het album. Het achteraf toevoegen van de vocalen heeft het album gelukkig geen windeieren gelegd, daar de zanglijnen goed in het gehoor liggen en totaal niet gekunsteld overkomen. De zang is zelfs stukken beter te behapstukken dan op voorgangers 'Heliocentric' en 'Anthropocentic', waar de zang nog wel eens als spelbreker fungeerde.

Ook op muzikaal gebied gebeurt er weer voldoende moois op dit album. Staps weet hoe hij een nummer moet opbouwen en van verschillende lagen moet voorzien. In verhouding tot ouder werk, waar de muziek van The Ocean vooral neigde naar bands als Neurosis en Cult of Luna, is 'Pelagial' wel iets 'lichtvoetiger' van toon en leunt het gebodene meer tegen de muziek van bands als Baroness en Mastodon aan. Ook zijn er meer proginvloeden terug te horen op het album. Zo bruut als op 'Precambrian' en/of 'Aeolian' wordt het dus nergens. Desondanks stelt Staps zeker niet teleur en heeft hij met 'Pelagial' weer een zeer waardevolle toevoeging aan het oeuvre van The Ocean in handen.