Denk je aan Nieuw Zeeland, dan denk je in eerste instantie niet aan brute technische death metal, maar eerder aan Lord of the Rings, de All Blacks of het illustere folkduo Flight of the Conchords. Ulcerate probeert hier al een aantal jaar verandering in te brengen. Dit doen ze met zo'n overtuiging dat zelfs de haka van de All Blacks hier wat bleekjes tegen afsteekt. Met 'Vermis' is Ulcerate inmiddels aan haar vierde poging toe. Een poging die ik een grote kans van slagen toedicht. De band weet zich voor hun vierde release immers geruggensteund door metal kwaliteitslabel Relapse en zal met 'Vermis' derhalve heel wat meer zieltjes kunnen bereiken dan met haar drie voorgangers.

Daarnaast is ook het nieuwe album 'Vermis', evenals haar drie voorgangers, weer een fantastisch nietsontziend technisch death metal album geworden. De sound van Ulcerate laat zich kenmerken door sludgy riffs, die vaker tot Neurosis niveau vertraagd worden, en het razendsnelle en inventieve drumwerk van trommelaar Jamie Saint Merat. Het type drumwerk waarbij gerenommeerde drummers, zoals bijvoorbeeld een Brann Dailor van Mastodon (toch ook bepaald geen misselijke drummer), zich toch even achter de oren zullen krabben. Die trage riffs en het ultrasonische drumwerk hebben er voor gezorgd, dat Ulcerate een geheel eigen plaats binnen het technische death metallandschap heeft gecreëerd. Luister maar eens naar nummers als 'Clutching Revulsion', 'Confronting Entropy', 'The Weight of Emptiness' en 'Cessation' en u zult begrijpen wat uw recensent bedoelt.

Is alles dan perfect aan 'Vermis'? Nee, de zang is evenals op voorgaande albums erg monotoon (voor zover dit al een nadeel is binnen de death metal scene). Mede hierdoor en door de loodzware sound van het drietal is de muziek niet een-twee-drie te doorgronden en duurt het doorgaans even voordat het kwartje valt. Zodra dit kwartje echter gevallen is, valt er meer dan genoeg te genieten op dit album. Ulcerate verdient het dan ook om tot ver buiten de landsgrenzen te worden gehoord.