Live Recensies

Persistence tour @ Brielpoort Deinze 19/01/'14

Toegevoegd op woensdag 22 januari 2014, 02:07
Laatste update woensdag 22 januari 2014, 13:20
Geschreven door Els
Bron: Rockblog

Persistence tour @ Brielpoort Deinze 19/01/'14

De alombekende Persistence tour baant zich een weg door Europa en komt niet ongezien voorbij Deinze in België. Van metalcore tot old skool hardcore, dat is wat Persistence keer op keer zo speciaal maakt. Dit jaar hebben The Arrs, Nasty, Ramallah, Strife, Evergreen Terrace, Terror en Suicidal Tendencies de eer om te prijken op de glanzende posters van de Persistence tour.
 
Het Franse The Arrs zet een melodische, strakke set neer en is daarmee een goede ijsbreker voor de vroege vogels onder de muziekfans. De band maakt met de nodige gestes komaf met de stilte. Het is een trage, maar niet ongeziene doorbraak voor The Arrs, want de band bestaat al ongeveer tien jaar, maar begint nu pas met de grotere tours.
 
Erna is het de beurt aan de Belgische/Duitse band Nasty. De Walen en Duitsers nemen een hoop ophitserij voor hun rekening met liedjes zoals Zero tolerance en Slaves To The Rich. Hier zijn duidelijk fans aanwezig die enkel en alleen gekomen zijn om Nasty aan het werk te zien met hun gevarieerde vocals tot het geblaf van een hond aan toe. Tussen de liedjes door wordt het publiek in het Engels aangesproken met een half Duits, half Frans accent. Nasty is met hun beatdown getinte muziek een ietwat vreemde eend in de bijt, maar daarom niet enorm minder geliefd.
 
Als Ramallah het Belgische publiek vraagt wat een singalong is, blijkt dat en retorische vraag te zijn. Wanneer frontman Rob Lind (beter bekend als medeoprichter van de hardecoreband Blood For Blood) zich over de eerste rijen buigt, blijkt dat België goed genoeg op de hoogte is, want alle fans krijgen vrij spel en iedereen brult ongevraagd mee. Met het uiterlijk van een echte rockster veegt Lind zonder schroom de vloer aan met alles wat onder de noemer mainstream valt en ook de media krijgen er gretig van langs. Een ingekorte versie van Blood For Blood's All Fucked Up werd alsook gespeeld. Ramallah had gerust nog een lied of twee extra op de fans kunnen loslaten, want het publiek reageerde verrast enthousiast.
 
Wanneer Evergreen Terrace's eerste noten weergalmen door de Brielpoort, is het duidelijk heel wat warmer in de zaal. De temperatuur verraadt dat we opmerkelijk met meer mensen aanwezig zijn. Hoewel het nieuwste werk van de metalcoreheroes een pak meer poppy klinkt dan we gewoon zijn, blijft het evenwel rustig voor het podium. De meeste muziekjunks onder ons zijn duidelijk gekomen voor de meer oldskool getinte artiesten. Als Dead Horses gespeeld wordt, is duidelijk het startschot gegeven voor sommige fans en geht es los. Later vraagt de frontman zich nog luidop af wat het geheime ingrendiënt is voor het heilzame en smakelijke bier dat die avond geserveerd werd. Ofwel zou het om liefde gaan, ofwel om semen. Aan jou de uiteindelijke keuze.
 
Strife, de band die vorig jaar nog op Groezrock stond, maar volgens de mannen zelf stonden ze op Ieperfest. De frontman ziet er redelijk gehavend uit, want de littekens van zijn automutulative uitspattingen tijdens Groezrock zijn nog steeds zichtbaar. Daar sloeg de zanger zichzelf tot bloedens toe met de micro op het hoofd. Van old skool tot new skool, alle gouden nummers van Strife kwamen aan bod. De microfoon werd gewoon het publiek in geworpen en de security bleef verdwaasd achter. Kortom, een echt hardcore show zoals die zou moeten zijn.
 
Net niet de kers op de taart van de avond is Terror. Wat de keepers of the faith lopen te verkondigen strookt niet altijd met de realiteit waarin de mannen zelf leven, maar daar lijken vele fans zich niets van aan te trekken. Voor de sounds of the underground mag je al snel tienduizend euro neertellen, maar er wordt gestagedived tegen de sterren op en bij elke preek van frontman Scott Vogel wordt er massaal geapplaudisseerd, tot achterin de zaal.

De old skool vaders van Suicidal Tendencies die menig hart sneller doen slaan draaien al geruime tijd mee, toch is de magie on stage gebleven bij deze mannen. De all time favourite You Can't Bring Me Down mocht zeker niet ontbreken. In tegenstelling tot de set van Ramallah, werd hier de puurste vrijheid verkondigd.  
 
De Persistence tour was geslaagd, van begin tot einde, mede doordat de line-up krachtig en gevarieerd was. Een onvergetelijke avond, waar hopelijk vele van jullie live konden van meegenieten.
 

Gerelateerde muziek

Reacties

Volg Rockblog