Stone Sour brengt met deze release het eerste deel van het dubbel concept House of Gold & Bones album uit. Het is alweer de vierde langspeler van de Amerikaanse band rondom Corey Taylor en James Root. Wellicht hadden de Amerikanen er achteraf gezien beter aan gedaan om de albums samen te voegen met een selectie van de beste tracks. House of Gold & Bones Part 1 is namelijk een plaat met twee gezichten.

Laten we beginnen met de positieve kant. Deze zit voornamelijk in het begin waar de plaat opent met prima typische Stone Sour songs. 'Gone Souvereign' en 'Absolute Zero' zitten sterk in elkaar en knallen heerlijk stevig de speakers uit. Het daarop volgende 'A Rumor of Skin' mag er ook zeker zijn. Uiteraard pakt de band wederom uit met de inmiddels kenmerkende ballads (The Travellers), maar doet dan al een stuk minder overtuigend dan bijvoorbeeld 'Bother' of 'Through Glass' van vorige albums.

Daarna vliegt het album toch echt serieus uit de bocht. Na het matige 'Tired' herpakt de band zich nog wel even met het harde, recht toe rechtaan 'RU486'. Maar 'My Name is Alien' is eigenlijk alleen lekker in de refreinen, maar zo voorspelbaar en standaard. 'Taciturn' is niet meer dan een akoestisch niemandalletje en 'The Travellers part 2'  is een ronduit vervelende standaard ballade.

Stone Sour heeft een sterke herkenbare sound die met name door de zang van Taylor bovengemiddels is, maar waar eerder met 'Come What(ever) May' uit 2006 het volledig album kon boeien, lukte dat op het daaropvolgende Audio Secrecy (2010) al een stuk minder. Na House of Gold & Bones - Part 1 moet de band echt gaan uitkijken dat het kwaliteit blijft leveren. Want een plaat van 45 minuten met maar 4/5 echte goede tracks is echt veel te zuinig.