Kyuss wordt door velen gezien als dé stonerband. Liefhebbers van het zwaardere stonerwerk zijn blijven hopen op een nieuwe plaat. ondanks grote succes van Josh Homme met Queens of the Stone Age. Na tours van Garcia plays Kyuss en Kyuss Lives! in 2010 en 2011 gloorde er hoop dat die wens in vervulling zou gaan. Tijdens die laatste tour speelden de drie originele bandleden John Garcia, Nick Oliveri en Brant Bjork met Bruno Fevery. Helaas heeft Josh Homme er een stokje voor gestoken dat de overige Sons of Kyuss de naam Kyuss als (deel van hun) bandnaam mogen gebruiken. De vier heren gaan nu verder onder de naam Vista Chino en presenteren het album Peace.

Vanaf de intro Good Morning Wasteland is de desert sound duidelijk te horen. Zodra Dargona Dragona begint, blijft de stoner invloed nooit ver weg. Het nummer klinkt een stuk melodieuzer dan wellicht verwacht. De zware baslijnen en stem zijn nog steeds haarfijn op elkaar afgestemd, maar vooral Garcia’s zang klinkt wat minder ruw. Ook nummers als Adara en Barcelonian laten duidelijk een meer catchy, toegankelijker stoner geluid horen. Rustmomenten worden met subtiele melodieën gevuld waar je soms een ijzige stilte zou verwachten. Sommige passages doen eerder denken aan Queens of the Stone Age dan het rauwe van Kyuss.

In nummers als Sweet Remain en  As You Wish is duidelijk meer van het typische Kyuss-achtige stoner geluid te horen. Waarbij zeker bij Sweet Remain het refrein al snel blijft hangen. Bij nummers die nog meer de lome stonersfeer uitstralen zoals Planets 1 & 2 voelt de zang soms wat te vlak. Het ruwe stemgeluid wordt op dit soort momenten gemist. Ook in Dark & Lovely en het ruim 13 minuten durende slotstuk Acidize – The Gambling Moose zijn invloeden van Welcome to Sky Valley en … And the Circus Leaves Town duidelijk te horen. Vooral in dat slotstuk worden nog eens alle registers opengetrokken. De opbouw en tempowisselingen bereiken echter nooit het niveau van de Kyuss hoogtijdagen.

De gehele productie is voor een stonerplaat erg strak, waardoor het rauwe randje ontbreekt. Pshychedelische rock invloeden zijn duidelijk te horen en het geheel klinkt bij vlagen melodieus. De opbouw van de nummers is voor een van de grondleggers van stoner een stuk minder complex en gevarieerd. Het album klinkt duidelijk toegankelijker dan menig fan van het eerste uur gehoopt had. Vista Chino anno 2013 is duidelijk een andere band dan Kyuss midden jaren 90. In eerste instantie lijkt Peace wat aan de matte kant, zeker voor diegene die uitkeek naar compromisloze stoner. Vista Chino wil duidelijk een ander geluid neerzetten in plaats van een herhaling van oude successen te realiseren. Het ‘Kyuss’ geluid is nooit ver weg, desondanks klinkt Vista Chino anders. Dat valt te prijzen. Zeker wanneer het album bij elke luisterbeurt lijkt te groeien (tevens de reden van deze late recensie). Waag bij een eerste tegenvallend gevoel dus zeker nog een nieuwe luisterpoging.