Terwijl in de Grote Zaal een avondvullend programma door Steven Wilson wordt verzorgd, staat er in de Kleine Zaal ook niet de minste artiest geprogrammeerd. Gitaarvirtuoos Eric Sardinas komt langs om zijn kunsten als bluesrock slide-gitarist te vertonen. Hij is getekend op het label van Steve Vai en heeft hier meerdere malen ook het voorprogramma voor verzorgd.

Het voorprogramma van vandaag zijn de -naar eigen zeggen- 'lokale blueshelden uit Breda', genaamd Gingerpig. Zanger/gitarist Boudewijn Bonebakker wordt meestal in een adem genoemd met zijn oude band Gorefest, maar van die deathmetal-kant is vandaag geen sprake. Erg zorgvuldig uitgevoerde, psychedelische rock, welke mede dankzij het hammond orgel doet denken aan bijvoorbeeld The Doors of Wolfmother.

Na deze prettige opening betreed Sardinas het podium, samen met zijn bassist en drummer. De band rondom de gitarist heeft slechts drie man nodig om tot het volle bluesgeluid te komen, waar het gitaarspel op de voorgrond staat. De frontman belooft dat dit ons eigen 'private bluesparty' is en geeft vanaf het eerste moment vol gas. Zo staat hij na het eerste nummer al vol zweet en heeft hij de verwachtingen van het publiek al waargemaakt.

Aangezien het de Kleine Zaal betreft, durft Sardinas regelmatig afstand te nemen van zijn microfoon en onversterkt de zaal in te zingen. Hierbij zet de muzikant zijn gitaar ook minimaal en stampt hij de maat mee op het podium. Dit is met vlagen zo imponerend dat het publiek muisstil staat te genieten van het fenomenale spel. Ook de band achter Sardinas verdient overigens een groot compliment; de drummer weet in zijn eentje een minutenlange solo boeiend te houden en de bassist perst er ook veel noten en grooves uit. Een intiem, doch indrukwekkend optreden.