In een volgepakte 013 in Tilburg staat een avondje punkrock op het programma. Vanavond worden we getrakteerd op de Britse Gallows, onder leiding van kersverse zanger Wade MacNeil, en Rise Against. 

Foto's van de show van Gallows en Rise Against zullen later vandaag gepubliceerd worden.

Gallows

Het is altijd maar de vraag of een band na zijn doorstart met een nieuwe zanger nog wel zijn charme behoudt. Toen Gallows vorig jaar afscheid nam van frontman en vocalist Frank Carter keken velen sceptisch naar de toekomst van de hardcore-punkers. Niet veel later meldde ex-Alexisonfire gitarist Wade MacNeil zich als Carters opvolger. De met MacNeil opgenomen EP Death Is Birth is zeker niet onverdienstelijk, maar de grote vraag blijft of Gallows met MacNeil live ook kan blijven boeien.

In een set van krap 25 minuten laat Gallows vanavond zien als band ook met Wade MacNeil een toekomst te hebben. Al laat zijn stem hem geregeld in de steek en mislukken de eerste serie stagedives, aan inzet en energie is geen gebrek.

Rise Against

De fanbase van Rise Against heeft een explosieve groei doorgemaakt sinds het uitbrengen van het toegankelijke The Sufferer & The Witness album in 2006. Die groei veranderde grotendeels ook de samenstelling van de fanbase. Na hitjes als Ready To Fall en Prayer of the Refugee haakten veel oude fans af en kregen de punkrockers er voornamelijk nieuwe, jongere fans voor terug.

Dit effect is vanavond duidelijk merkbaar bij het optreden van Rise Against in Tilburg; headbangende, moshende punkers zijn vervangen door zestienjarige, meezingende meiden. Op de sfeer heeft dit echter geen negatief effect. De respons van het publiek is grotendeels voorbeeldig en het gros van de nummers op de setlist wordt uit volle borst meegeschreeuwd.

Play your old songs!

Schuw is de band al lang niet meer, zanger Tim McIllrath neemt aan het begin van de show zelfs uitgebreid de moeite om er goed op te staan voor de fotografen. Omgaan met kritiek is voor de heren nog wel een gevoelig punt, zo blijkt als het spandoek ‘Play your old songs, assholes!’ vlak voor het podium prijkt. Er wordt kortstondig gehoor aan gegeven, maar de gehele  setlist bedraagt welgeteld slechts vijf ‘oude’ tracks en oude knallers als Torches en State Of The Union komen niet in het stuk voor.

Propaganda en idealen

Als vanouds heeft Rise Against voldoende tijd ingebouwd voor politieke propaganda en persoonlijke idealen. De anti-oorlogsfilmpjes passeren regelmatig de revue en McIllrath staat uiteraard ook even stil bij al het dierenleed in de wereld.

Paradepaardjes

Het entertainmentgehalte van de punkrockers is door de jaren heen enorm gegroeid, zoveel wordt duidelijk als paradepaardje Prayer of the Refugee ten gehore wordt gebracht. Na twee acoustische intermezzo’s (Audience of One, Swing Life Away) werkt Rise Against zorgvuldig toe naar het slot en hoogtepunt van de avond: Savior. Kosten noch moeite wordt gespaard om de bezoekers in de uitverkochte zaal van 013 met een goed gevoel naar huis te laten keren.

Foo Fighters van de punkrock

Rise Against heeft zijn roots grotendeels ingeruild voor meezingers en poppy gitaarriffs. Live is het kwartet uit Chicago daarmee uitgegroeid tot de Foo Fighters van de punkrock.