Go Back To The Zoo opent met 'Can't Stop My Feet', de beste track van de laatste plaat, vlot gevolgd door 'Smoking On The Balcony' en 'Please Don't Leave Me'. Het tempo zit er vanaf minuut één goed in. Hoewel zanger Cas Hieltjes samen met zijn broer Teun het publiek opzwepen, de reacties zijn veelal lauw. Het publiek kijkt en luistert maar valt het beste te omschrijven als energieloos. Pas bij de welbekende en hiervoor genoemde hits slaat het enthousiasme over op de zaal. Vooral bij afsluiter I'm The Night (See You Later) van de debuutplaat 'Benny Blisto' verandert de Mezz-zaal in een kolkende mensenmassa. De Mezz wacht op de hitjes en lijkt tijdens andere nummers meer interesse te hebben in elkaars metgezel.

Heeft Go Back To The Zoo hier zelf schuld aan? Voor een deel wel. Het nieuwe album 'Shake A Wave' bracht geen nieuwe singles die scoren op hitpotentie. 'Please Don't Leave Me' is bijvoorbeeld een matige rocksong zonder pakkende hooks of een goede tekst en daar staat het stiekem bol van op 'Shake A Wave'. De band lijkt zelf ook te beseffen dat ze het vanavond vooral moeten hebben van het oude materiaal en zo worden juist deze songs flink opgerekt met veel publieksparticipatie.

Go Back To The Zoo zit in een spagaat tussen het pleasen van de publiek met simpele maar effectieve nummers en het schrijven van muzikalere volwassen songs. Op 'Shake A Wave' slaagde ze daar geen van tweeën in en daarom zal de ontwikkeling richting het derde album interessant zijn welke koers de band kiest. Blijft het bij die aanstekelijke catchy debuutplaat of is Go Back To The Zoo een blijvertje.