'Geen elektrische gitaren, geen synthesizers, geen donderende drums maar brushes, ingehouden spanning in plaats van muren van geluidsgeweld', staat er in de aankondiging van het akoestische optreden van het Zweedse Pain of Salvation vanavond. Zoveel blijkt wel als we de Bosuil binnenlopen en zien dat het hele podium is omgetoverd tot een jaren '70 Ikea huiskamer, compleet met lederen Björn fauteuils, kalfslederen Bertby lampenkappen en een heuse doorgezeten Sven tweezitsbank.

Árstíðir

Even na half negen betreedt Daniel Gildenlöw (zanger/gitarist en boegbeeld van Pain of Salvation) de huiskamer en begint een soort van monoloog als of het een onemanshow betreft vanavond. Na een kleine tien minuten wanneer de monoloog van Daniel toch wat begint te vervelen klinkt er een deurbel. Na een 'welgemeend' 'I wonder who that is...', van Daniel, komt het IJslandse Árstíðir de huiskamer binnenwandelen. Samen met Daniel spelen ze vervolgens een wonderschone versie van het Pain of Salvation nummer 'Road Salt'. Daarna verlaat Daniel het podium en krijgt het IJslandse gezelschap alle ruimte om haar kunsten te vertonen.

De mannen, die qua geluid (inclusief wonderschone samenzang) en qua uiterlijk (maar dan zonder de baarden) wel wat weg hebben van Fleet Foxes, geven vervolgens een formidabel optreden weg. De overwegend in de IJslandse taal gezongen eigen nummers beklijven uitstekend en de samen met Anneke van Giersbergen gespeelde cover 'Everwake' van Anathema is ronduit schitterend. De band krijgt na afloop dan ook een terecht ovationeel applaus van het Weertse publiek.

Anneke van Giersbergen

Na deze verrassend goede IJslandse opening van de avond, is het de beurt aan onze eigen Anneke van Giersbergen. Zij speelt solo (hier en daar wordt wel de hulp ingeroepen van leden van Árstíðir) een set waarin ze afwisselt tussen eigen werk en covers van o.a. Dolly Parton, Pat Benatar en U2. Ondanks dat ze wat verkouden oogt, klinkt haar stem weer hemels. Anneke is en blijft een van de beste zangeressen van Nederland en dat bewijst ze ook vanavond weer.

Pain of Salvation

Na een kleine ombouwpauze, is het de hoogste tijd (het is inmiddels al half elf) voor de hoofdact van vanavond. Daniel komt in eerste instantie alleen het podium opgewandeld en pikt doodleuk zijn monoloog van het begin van de avond weer op. Tot opluchting van velen 'belt' Roger Öjersson (die deze tour Ragnar Zolberg vervangt, die op zijn beurt al Johan Hallgren verving) al snel aan en beiden geven vervolgens een prachtige vertolking van 'Falling Home' ten beste. Ondertussen settelt ook de rest van de band zich in de gemoedelijke huiskamer. Wat opvalt, is dat het overgrote deel van de akoestische uitvoeringen niets aan kracht inboeten ten opzichte van de versterkte varianten. Alleen prijsnummer 'Ashes' valt enigszins door de mand. Het nummer is ten opzichte van de originele versie wel heel erg uitgekleed en mist daardoor de nodige spanning. 

Holy Diver

Opmerkelijk zijn echter de door Pain of Salvation gekozen covers voor deze akoestische toer. Zo valt er een prachtig duet met Anneke van Giersbergen te noteren van Kris Kristofferson's 'Help me make it through the Night' en krijgt ook 'Dust in the Wind' van Kansas een mooie uitvoering mee vanavond. Meest opmerkelijke cover is echter toch wel de swing/jazz/reggae versie van de Dio klassieker 'Holy Diver', die ook nog eens over moet omdat de veer van het basdrumpedaal van Léo Margarit het tijdens de eerste uitvoering begeeft. De band heeft namelijk juist deze avond uitgekozen om van dit nummer opnamen te maken voor de dvd-registratie van deze toer.

Wereldklasse

Ondanks al deze smaakvolle coverversies, maken toch vooral de eigen nummers de meeste indruk. O.a. ‘Linoleum’, 'Mrs. Modern Mother Mary', ' Spitfall', 'Iter Impius', 'The Perfect Element' en het in de toegift met alle leden van  Árstíðir en Anneke van Giersbergen gespeelde en gezongen '1979' laten een diepe indruk achter. We kunnen dan ook met gerust hart concluderen dat Pain of Salvation zowel versterkt als akoestisch een band van absolute wereldklasse is.