Live Recensies

Graspop Dag 3: De glorieuze homecoming van Iron Maiden

Toegevoegd op maandag 1 juli 2013, 17:21
Laatste update dinsdag 2 juli 2013, 14:15
Geschreven door Jeroen
Bron: Rockblog

Graspop Dag 3: De glorieuze homecoming van Iron Maiden

 

Rockblog is dit jaar voor de eerste maal drie dagen aanwezig op Graspop Metal Meeting; het ultieme metalfeestje der lage landen. Hieronder lees je ons verslag van dag 3. De laatste dag was ook gelijk de warmste en de dag van de Iron Maiden T-shirts.

We beginnen de dag met Hellyeah. Deze Amerikaanse metalband met oud Pantera drummer Vinnie Paul in de gelederen levert een gedegen show af, maar kan niet echt verrassen. Ook zijn de praatjes van zanger Chad Gray wel erg cliché. ‘I want you to answer the next question with the name of this fuckin’ band.’ Kom op zeg!

Dan maar naar Moonspell in de Marquee I. Deze sympathieke Portugezen kennen vandaag een wat moeizame start. Wellicht dat de lange reis daar iets mee te maken heeft. De heren zijn net ingevlogen en lijken een beetje last van een jetlag te hebben. Gelukkig wordt het tegen het einde van de show, als oudjes ‘Vampiria’ en ‘Alma Matter’ worden gespeeld, stukken beter.

God Seed heeft het wat dat betreft beter geregeld. Deze all star black metalband voegt een flinke scheut psychedelica toe aan haar muziek. Mede hierdoor en het machtige gekrijs van zanger Gaahl blijft de band ook het gehele concert boeien.

Boeien doet ook Red Fang in de Metal Dome. Met sludgemetalkrakers als ‘Wires’ en ‘Prehistoric Dog’ die vandaag op de setlist prijken, speelt de band een gewonnen wedstrijd. Klein minpunt is alleen dat het volume niet helemaal tot achter in de Metal Dome reikt. Red Fang moet je immers naast horen ook voelen in de onderbuik. Desalniettemin een geslaagd debuut op de planken van Graspop. Wat ons betreft volgend jaar weer en dan in een van de beide Marquee’s.

Op de mainstage is het hierna tijd voor Stone Sour. De band heeft speciaal voor Graspop een ietwat heftigere set dan normaal samengesteld. Hierdoor ontbreekt bijvoorbeeld prijsnummer ‘Through Glass’. Niemand die hier echter om maalt, want de band speelt zeer gedreven en Corey Taylor is uitstekend bij stem. Zo krijgen we o.a. een uitstekende versie van Black Sabbath’s ‘Children of the Grave’ voorgeschoteld en wordt fabuleus afgesloten met retestrakke versies van ‘Get Inside’ en ‘30/30-150’. Rest alleen de vraag waarom Corey, die ook tijdens het optreden enigszins mank leek te lopen, na het optreden bijna letterlijk van het podium afgedragen moest worden.

Na Stone Sour moeten we ons spoeden om op tijd te zijn voor de hoogmis van Ghost in de Marquee I. Niemand wil te laat in de kerk aankomen toch? Papa Emeritus en zijn Nameless Ghouls doen vervolgens wat er van ze verwacht wordt, en dat is er een Satanische hoogmis van maken.

Toch legt Papa Emeritus het af tegen die andere geschminkte Scandinaviër. King Diamond kwam, zag en overwon vanavond in de Marquee I. Van de prachtige mansion met groot hek op het podium tot aan de in een rolstoel opkomende oma tijdens ‘Welcome Home’, alles is tot in de puntjes verzorgd. Tel hier bij op een setlist waar zowat alle klassiekers (inclusief die van Mercyful Fate) van de King opstaan en het feit dat de Deen vanavond uitstekend bij stem is en je hebt een optreden van de buitencategorie.

Als je over optredens van de buitencategorie spreekt, dan spreek je natuurlijk ook over Iron Maiden. Deze Engelsen hebben al een paar optredens op Graspop achter hun naam staan die in die categorie te scharen zijn. Iedereen was dan ook verheugd om te horen dat de band na een afwezigheid van vier jaar weer opwachting in de Desselse festivalweide maakt.

Het zestal maakt er een glorieuze homecoming van vanavond. Steve Harris en de zijnen razen over het podium als zijn het jonge honden die nog alles te bewijzen hebben. Ook de stem van Bruce Dickinson blijft geweldig. Na meer dan 30 jaar in het vak zit er nog steeds geen sleet op de stembanden. De band is op tour met het album ‘Seventh Son of a Seventh Son’. De laatste echt ‘grote plaat’ uit de gloriejaren tachtig. Van dat album krijgen we dan ook prachtige uitvoeringen voorgeschoteld van ‘Moonchild’, ‘Can I Play With Madness’, ‘The Clairvoyant’, ‘The Evil that Men do’ en natuurlijk het titelnummer.  Natuurlijk ontbreken ook klassiekers als ‘Number of the Beast’, ‘Running Free’ en ‘Fear of the Dark’ niet. Maiden maakt er een groot feest der herkenning van en alle nummers worden dan ook luidkeels meegezongen door de 50.000 aanwezigen.

Al met al was Iron Maiden een geweldige afsluiter van dit driedaagse metalfeest. Graspop bewijst ook dit jaar weer niet alleen een van de hardste maar ook een van de meest gezellige festivals te zijn van de Benelux. En wij van Rockblog zijn er dan ook weer graag bij volgend jaar.

recensie door Jeroen Voncken en Jos Berbee 

 

Reacties

Volg Rockblog