Weken. Nee, máánden was er al een 'buzz' rond de Kloemprock affiche voor dit jaar. Toen vielen Implants af, redelijke bummer...
The Setup wordt ingevoegd, en de line-up wordt herschikt. Aight.
Dan blesseert punker van het eerste uur Kevin Seconds zich, en valt ook 7seconds op het allerlaatste moment af. Dubbele dikke redelijke bummer.
Vervanging kan niet meer gevonden worden op zo'n korte termijn. Dus beslissen de Kloemprockers om Mute en Strike Anywhere te laten headlinen en ze dus een langere set te geven. En dit in combinatie met een prijsdaling van de consumpties, om iedereen die al tickets kocht een compensatie te bieden voor de weggevallen namen.  Een ware heldenbeslissing, zo zal blijken!

Face The Fax arriveerde op Kloemprock na een helse rit volgend op hun show met Mute in Duitsland, en ze moesten er dan na Kloemprock ook nog voor zorgen om op tijd in Slovenië te geraken voor één of ander klein festivalletje!  Wij zagen hen inderdaad al wel eens een frissere show brengen, maar alleen al voor die toewijding krijgen ze een dubbel dikverdiende duim!

Dan is het de beurt aan F.O.D., die na de goede kritieken op de plaat 'Ontario', en de ondertussen bevestigde korte tour in het gelijknamige deel van Canada binnenkort, wel op een roze wolk zullen zitten.  Dat gevoel sturen ze ook tijdens hun optreden de zaal in, het plezier spat ervan af!  De set wordt iedere keer strakker, mensen beginnen de nummers te kennen, er wordt geregeld meegezongen en er wordt zowaar een 'danske geplaceerd'.  En niet alleen door uw trouwe dienaar...

We weten ook dat de Australiërs van Frenzal Rhomb zeer tevreden waren met het feit dat het nummer 'Frenzal records' aan hen is opgedragen.  Maar zouden ze hun cover van 5000 Cigarettes al gehoord hebben zoals F.O.D. die brengt?  Jongens wat klinkt dat toch iedere keer lekker!

Mogen we Skin Of Tears één van de publiekstrekkers noemen op de affiche van deze editie van Kloemprock?  Wij denken van wel.  Het is hun langverwachte terugkeer naar België, en dat vieren ze met een supercoole show, Toto is heel goed bij stem en dat was op het einde van hun 'eerste carrière' soms wel eens een puntje van kritiek...

Niks van dat op Kloemprock!  Favoriete klassieke tracks als 'Up The Cups' en 'Joking Apart' passeren de revue en een (georchestreerde?) kleine encore wordt toegestaan voor de cover van 'Boys Of Summer'.  Wij zagen dat het goed was, en we kijken uit naar Funtime Fest in september!

Gino's Eyeball mag het feest verderzetten, en dat doen ze met verve! Persoonlijk zag ik hen nog niet zo vaak aan het werk, maar zelfs de eerste keer dat je hen live ziet, zal je het moeilijk hebben om stil te blijven staan.  Hun show is gevuld met humor, handstanden, koprollen, polonaises, feestcovers, punkrockcovers, meezingers en fraaie eigen nummers.  Het is voor ieder festival in dit 'genre' een aanrader om Gino's Eyeball ergens in de line-up toe te voegen.  Ik ga denk ik in mijn testament laten zetten dat ze op de koffietafel na mijn begrafenis mogen komen optreden.  Dan laat ik daar ook nog hamburgers en bier aanrukken in plaats van sandwiches en koffie, en geloof maar niet dat er dan nog iemand op zijn stoel blijft zitten treuren!

Mute zien we dit jaar op Kloemprock al voor de tweede keer, en hier bevestigen ze voor ons dat drummer/zanger Etienne Dionne veel straffer is dan we ons herinneren van hun optreden in de Sojo in Leuven 2 jaar geleden.  Ook het totale plaatje klopt nu voor 100%, het is één geöliede machine die als een tientonner door het publiek dendert.  Als er nog idioten zouden rondlopen die beweren dat je voor punkrock maar drie akkoorden op een gitaar moet kunnen spelen, en dat een basgitaar van een punkrockband maar één snaar nodig heeft, wel die mogen dan allemaal eens met grote ogen en open mond van dichtbij naar een Mute-show komen kijken.  Wij wedden dat er na afloop ontwrichte kaken van de grond op te rapen zullen zijn...

Strike Anywhere krijgt de eer om Kloemprock af te sluiten.  Iedereen is in opperbeste stemming, en we kunnen ons inbeelden dat er grote verwachtingen rond deze show waren.  Worden die ingelost?  O ja, en hoe!  Thomas Barnett, klein van gestalte, groots van stem en energie...  Hoe je dit een dik uur lang kan brengen uit zo'n tenger lijf, gevoed met groenten en fruit, is ons een raadsel. Wij werden getrakteerd op een rete-strakke set, gevuld met nummers uit de hele Strike Anywhere catalogus, die door iederen met overgave werden meegebruld.  Het was aan één stuk door genieten met kleine pauzes om naar adem te happen.  Zalig ook om zo'n band zien te spelen met volle overgave, nummer na nummer, en dan te eindigen zonder toegift.  Je krijgt de tijd toegewezen voor je set, en je speelt die gewoon tot de laatste seconde vol, da's Strike Anywhere.  Dedication to the bone! Zonder twijfel moeten ze als band er zelf ook van genieten om zo'n respons op hun performance te krijgen, en we zijn er zeker van, na hun lange afwezigheid, dat ze dat op iedere show van deze Europese tour zullen meemaken.  En we hopen in koor dat ze dan ook zullen besluiten om dit keer niet zo lang te wachten om nog 's een keertje terug te komen...

Besluit van deze editie : TOP!  Met als grootste pluspunt : de zaal in plaats van de tent, en ook de datum zonder twijfel...

Doe zo vooral verder Kloemprock!  En wij van Rockblog wensen jullie alvast voor volgend jaar een keer een editie zonder afzeggingen en zonder afkoop van groepen voor exclusieve shows op grotere festivals!