OK beste hardcore Rockbloglezers of toevallige bezoekers, een waarschuwing vooraf…  Funtime Fest is mijn ‘thuismatch’, op wat, een boogscheut?, nee amper een bescheiden steenworp van mijn deur.  Tel daarbij nog het feit dat zowat iedereen uit de buurt die van ver of dichtbij een band met Funtime heeft, op deze hoogdag nog eens buiten komt.  Plus, dankzij dit prettige Rockblog-hobby’tje en een shitload aan bezochte concerten dit jaar, grote en kleine, ben ik stilaan met meer en meer mensen uit de ‘scene’ in contact gekomen.  En toevallig waren die ook allemaal present vorige zaterdag…

Dus hier komt hij, mijn verre van objectieve, hoogst bevooroordeelde, en lichtjes vertroebelde, in pils gemarineerde review van Funtime Fest 2013!

Eerst nog een beetje pech vooraf.  Drukte in en rond Aarschot door wegenwerken en een mega-BMX-happening.  Dus nét te laat gearriveerd om El Mirage te zien, jammer.  Dan maar wat rondhangen onder een zalig zonnetje, zicht op het skatepark, en wat ontmoetingen met de eerste bekenden die toekomen of daar al waren.  En toch maar naar binnen om Toxic Shock, die ook wat vertraging kenden, te gaan zien.  Ik zag ze eerder deze zomer op Brackrock passeren, dus ik wist dat ik me aan een potje schreeuwerige trash/hardcore mocht verwachten.  Met een beetje een Suicidal Tendencies geurtje…  Maar wat er in de zanger zijn hoofd spookte, dat willen we niet weten denk ik.  Waarom weet ik niet, maar boos was hij.  Razend zelfs.  Er werd een microfoon zwaar mishandeld, en met zijn tot twee- of driemaal toe gehoorde quote “not a lot of fun time going on”, heeft hij ook geen vrienden gemaakt…  Next.

Off The Charts maakt dan zijn opwachting. Het is nog steeds vroeg op de dag maar er is ondertussen toch al een aardig publiekje samengetroept voor het podium.  En die zagen een beresterke jonge band een meer dan puike prestatie afleveren.  Er wordt al eens met referenties als Iron Chic of Nothington gegoocheld als het over deze band gaat, maar ik had er zaterdag eerder een Hot Water Music gevoel bij.  Zeker wat de vocalen betreft, die pas tot hun recht kwamen toen men de stem van de drummer ook deftig in de zaal kreeg versterkt.  Echt een dikke aanrader deze band, en een debuutplaat op Funtime in november die je zeker moet oppikken!

Daarna is het de beurt aan F.O.D., die op Funtime Fest hun voorlopig laatste optreden geven, om zich daarna in het repetitiehok te storten om enkele nieuwe pareltjes voor ons te schrijven.  En we krijgen weeral zeer fijne waar voor ons geld voorgeschoteld.  De nummers beginnen nu écht wel goed in het gehoor te liggen, maar dat deert mij niet.  En voor zover ik kon zien had er ook niemand anders last van.  Vooraan aan het podium werd zelfs de vriend van alle festivals, Roger, opgemerkt.  Wie niet weet over wie ik het heb, check de facebook pagina ‘Roger Van Loon is a hero’.  De kans is groot dat je de man ooit al eens bent tegengekomen…  Enige gelijkenis met F.O.D.’s tweede stem Stijn De Waele zou toevallig zijn, alhoewel daarover nog twijfels bestaan.

Van de Priceduifkes valt wel wat te zeggen.  Ik zag die bende nu nog niet verschrikkelijk vaak aan het werk, maar toch al wel enkele keren, en ik denk dat ze voor Funtime dus toch een serieuze inspanning hadden geleverd om er een “specialleke” van te maken.  En hoe!  Allemaal hawaï outfits, inclusief bloemenhangers!  Strandballen in het publiek en nog wat andere opblaasspullen als ik het me allemaal goed herinner.  En daarbovenop ook nog eens een zeer gesmaakte show afleveren, waarvoor dank!  There was indeed a lot of fun time going on!!

De heren van Generation 84 leveren daarna weer een degelijke show af.  Ik was nog wel aan het meezingen, maar al niet meer zo goed aan het opletten vrees ik.  Naderhand verneem ik van de zanger dat hij het optreden met een serieuze verkoudheid heeft moeten doen, en ik kan niet zeggen dat me dat opgevallen was.

Over naar de Octopussys dan.  Ook alweer prima werk van Thibaut, Mark & co.  Het feest was op dat moment al heel lang aan de gang, dus zij moesten de lont niet meer in het kruitvat steken.  En ik moet dringend die plaat weer ’s wat vaker opleggen, zodat ik ook met deze heren een keer een potje kan gaan meezingen.

Meezingen… Dat is geen probleem bij een show van Skin Of Tears.  Pakweg vijftien jaar geleden hun hoogdagen gekend, maar ik vind het helemaal dolletjes dat ze enkele maanden geleden weer zijn beginnen optreden en zelfs touren.  Dit was zo’n onvoorstelbaar feestje, dansen van de eerste tot de laatste noot, buiten adem geraken en nog niet willen opgeven.  Zo’n show was het.  Is dat enkel ‘jeugdsentiment’?  Neen, ook een pak kwaliteit, en spelvreugde die ze op het publiek afstralen.  En laat eender welke jonge skate-punk liefhebber, die Skin Of Tears niet kent, maar ’s een nummer horen.  Ik wed dat hij enthousiast zal reageren, in plaats van te klagen dat dat ‘te oud’ klinkt.  Up The Cups, Need A Beer!

En wat voor een afsluiter moet er dan nog volgen!  De Cornflames!  Geen introductie nodig, dé band uit het Funtime roster die iedereen zich nog wel herinnert en waar iedereen tot vorig jaar over zat te zeuren dat ze nog een keertje moesten spelen.  Dié aandacht mag voor mijn part dan vanaf nu volledig aan Five Days Off gewijd worden….  Maar we dwalen af, de Cornflames dus.  Charisma-machine Eppo Janssen en compagnie hadden zich duidelijk voorgenomen om de label-night van Funtime waardig af te sluiten.  En deden ze dat?  O jawel, zonder enige twijfel.  Ikzelf ken vele van hun nummers helemaal niet zo goed, laat staan om mee te zingen of er hier nu lyrisch over te gaan doen.  Maar toch, dit optreden meemaken, die crowd van échte fans in een volle Klinker, een uur lang, van song tot song zo uit hun dak zien te gaan, ja dat blijft toch wel hangen.  En kwalitatief was er aan de prestatie van Cornflames helemaal niks af te dingen.  Er zat door die hele show een soort van magische vibe, de band leek ook constant in een goddelijk schijnsel te staan spelen, of was dat dan toch weer de invloed van de lekkere pintjes??  Eén nummer kan ik wel meezingen.   The Speakers.  Mag ik bij deze dan de heren van de Cornflames officieel bedanken om daarmee aan hun optreden, en het hele Funtime festival, een perfect einde te breien!

Tot slot hier toch ook nog even de Funtime-crew, onder leiding van ouwe rot Johan Quinten, in de schijnwerpers zetten.  Wat een prachtige dag wist deze bende dit jaar te organiseren zeg!  En of dat voor herhaling vatbaar is, ik kijk er alvast samen met enkele honderden reikhalzend naar uit…