Het was eind januari 2006 toen 65daysofstatic voor het eerst voet aan wal zette op het Europese vasteland. De Britse postrockers kozen het Leuvense STUK als startlocatie voor hun wereldverovering. Op 1 november lieten ze in Het Depot hun instrumentale gitaarnoise opnieuw weerklinken om de nieuwe plaat Wild Light voor te stellen. Hoewel, gitaren? Op negen jaar tijd is hun geluid, bandsamenstelling en haarsnitkeuze behoorlijk veranderd. Gelukkig zijn er nog zekerheden in de vorm van Belgische kipcurry, aldus frontman Joe Shrewsbury. Postrockbands en bindteksten: het blijft een moeilijk huwelijk.

65daysofstatic heeft van in het begin de klassieke postrock van Mogwai en Explosions In The Sky proberen verzoenen met de elektronica van Aphex Twin. Dat leverde enkele uitstekende platen op, afgewisseld met het occasionele middelmatige geëxperimenteer. Hun nieuwe plaat toont echter aan dat de groep de balans heeft gevonden tussen meeslepende melodieën, pompende beats en sferische samples. Dat leverde een voorbijrazende show op waarbij het tempo slechts enkele keren werd teruggeschroefd.

65daysofstatic speelt graag live en verwacht duidelijk dat zijn publiek meegaat in het verhaal. Wie tijdens de nummers even niet aandachtig was en zijn mond opendeed kon rekenen op een doordringende blik van de frontman die enkel tevreden was met volledige overgave. Drummer Rob Jones sloopte zijn trommels onophoudelijk wat gecombineerd met de furieuze gitaar- en baspartijen muzikaal vuurwerk opleverde. Nieuw werk werd afgewisseld met de vertrouwde nummers en het was opvallend om te merken hoe die op evenveel respons konden rekenen. In de finale, die werd ingezet met het fantastische 'Radio Protector' en slechts even werd onderbroken met een bispauze/hydrateermoment, sneuvelden de bas en enkele gitaarsnaren. Dat geweld veroorzaakte orgastische gelaatsuitdrukkingen en hier en daar een whiplash  bij de aanwezigen. De enige koude douche kwam van de regen die de dampende lijven na het optreden naar huis spoelde.

Muziek is op haar best als ze voor zichzelf spreekt. Het Depot genoot zichtbaar van de in paarse gloed badende muzikale catharsis genaamd 65daysofstatic.