Hoewel ik niet altijd helemaal durf uit te pakken met mijn eclectische muzieksmaak, steek ik op dagen zoals zondag toch al eens graag met veel zelftrouwen een middelvinger op richting enkele collega recensenten. Op de allereerste editie van Vans Warped Tour NL stond de spotlight namelijk (eindelijk) eens op enkele meer dan uitstekende “nieuwe generatie pop punk” bands en ettelijke knoeiharde Hardcore acts die sommige “neutrale muziekliefhebbers” de rest van het jaar liever mijden als de pest. Een uitverkocht klokgebouw stak mij dus een serieus hart onder de riem. Als wij het zwarte schaap van de muziekindustrie zullen blijven, dan zullen we dat tenminste als één grote familie doen.

Chiodos 7/10

Een dik uur aanschuiven aan de ingang en wat GPS problemen vanuit België zorgden ervoor dat we al flink wat bands van onze to see list mochten schrappen. Enkel het altijd sterke John Coffey mislopen deed echt pijn. We begonnen onze dag dan maar aan de Monster Energy South Stage waar we iets later dan begintijd inpikten bij vrolijke bende Chiodos. Het zestal maakte een goeie frisse indruk op ons en tot groot jolijt passeerde ook nog eens jeugdhitje Two Birds Stoned At Once. Een rommelige aaneenschakeling tussen de nummers was de enige spelbreker.

The Maine 4/10

Veel gelatener kwam het flauw afgekruide The Maine voor de dag. Deze pop band met een hoog Keane gehalte kon ons van begin tot einde niet boeien. Met voorsprong de minste show van de dag.

Crossfaith 8.5/10

Het contrast kon onmogelijk groter. Na het debacle op de North Stage besloot Crossfaith er eens flink de pees op te leggen. De Japanse Metalcore band raasde over het podium en nam ons mee in een geweldig spektakelstuk waar we minutenlang met open mond naar hebben staan kijken. Na kwalitatieve auto’s, tv’s en karaoke machines, komt Japan nu ook met fantastische live bands als export pijler.

Billy Talent 7.5/10

Het enige waar we we bij Billy Talent over te klagen hadden was hun set management. Als je al maar een half uurtje podiumtijd krijgt speel dan alsjeblieft niet de “mindere” nummers van je nieuwe album. Verder trokken de Canadezen gewoon het vormpeil van de laatste maanden door. Een uitstekend gebrachte This Is How It Goes bewees nog maar eens dat deze jongens momenteel op de top van hun kunnen presteren.

Enter Shikari 8/10

Als we spreken over bands die al jaren garant staan voor kwalitatief sterke performances dan komen wij al snel uit bij team Shikari. Ook zondag weer op geen inzinking of dipje te betrappen. Spontaan applaus voor troubadour Rou Reynolds werd in snel tempo afgewisseld met ongelooflijk energiek gebrachte versies van nummers als Mothership, The Paddington Frisk en Gandhi Mate, Gandhi.

Yellowcard 8.5/10

Na al dat geweld was het even heerlijk tot rust komen bij Yellowcard. Duidelijk extra gemotiveerd door een mooie opkomst namen Ryan Key en zijn jongens meteen de touwtjes in handen. Het publiek moest en zou genieten. Ik blijf een sukkel voor de pop punk viool combinatie.

Sublime With Rome 6/10

Heel benieuwd was ik naar mijn allereerste Sublime With Rome show. Die hard fans vonden Rome namelijk helemaal niet passen bij de hervormde 90’s cult band. Uiteindelijk bleek Sublime, of toch wat er nog van over blijft, niet bij Rome te passen. De door passie gedreven frontman bracht een enorme sterke prestatie die een beetje verbleekte door de lullige bijstand van een duidelijk onder invloed zijnde Eric Wilson.

The Wonder Years 9/10

Wat voor velen een moeilijke keuze bleek (Parkway Drive vs The Wonder Years) was voor mij eigenlijk al snel een uitgemaakte zaak. The Wonder Years brachten eerder dit jaar met hun The Greatest Generation een van de mooiste pop punk platen van de laatste jaren uit. Neem dan nog eens de intieme setting van het Kevin Says podium mee in de rekening en je bent al snel verkocht.

Godverdomme kregen wij gelijk! Een geweldige performance waar enorm veel passie in gestoken werd leek bijna de perfecte afsluiter te worden voor deze mooie dag. Enkel het brandalarm besloot last minute nog even voor spelbreker te spelen. Vans Warped Tour NL mag spreken van een geweldig geslaagde eerste editie en heeft, op enkele organisatorische mankementjes na, een prestatie van formaat neergezet. Chapeau!