De theatertour van het ondertussen twee jaar oude Tot Ziens, Justine Keller  - Spinvis' laatste album - bracht de Nederlander naar Leuven. We kregen een muzikale tocht doorheen het album, aaneengerijgd aan de hand van brieven die werden gevonden in het appartement van het hoofdpersonage.

Het verhaal stond duidelijk centraal in deze voorstelling. De theatrale kantjes werden niettemin met voldoende zelfrelativering ontkracht. "Dit is een theater, en in een theater gelden bepaalde rituelen" merkte frontman en muzikaal brein Erik de Jong meermaals met een ironische grijns op: voor hij zijn band voorstelde en bij de aanvang van de bisnummers. de Jong toonde zich als een meesterlijke verhalenverteller en bracht de personages die zijn nummers bewonen een voor een tot leven.

In al die brieffragmenten en liedjes speelde de liefde de hoofdrol. We maakten kennis met De Onmogelijke, De Onbeantwoorde, De Ongewilde en De Onovertroffen variant aan de hand van reisverhalen, familieruzies en nooit gevoerde gesprekken. Waar de nummers van Tot Ziens, Justine Keller op plaat soms iets te vaak zo maar wat voortkabbelen hielden ze live de aandacht onafgebroken vast. Het publiek hing aan de Jong's lippen en de band speelde met zoveel plezier en onderlinge dynamiek dat de nummers naar een hoger niveau werden getild. Enkel het nummer van celliste Saartje van Camp zorgde voor gefrons en verstoorde de onderlinge samenhang van de nummers. Anderzijds wel een mooi gebaar om haar soloproject 'Walla Kristalla' zo onder de aandacht te brengen.

Als er dan al een ouder nummer werd opgevist werd het zo uitgekleed dat het paste binnen het hele theatergebeuren. 'Voordeel Van Video' werd dreigend gebracht terwijl de snijdende gitaren achterwege bleven. 'Limonadeglazen Wodka' en 'Bagagedrager', beiden van Spinvis' titelloze debuut, werden uitgekleed en akoestisch vertolkt, waarin het refrein van 'Kom Terug' als mantra fungeerde. Tegelijk vormden die zinnen de filosofie van wat Spinvis wil losmaken bij de mensen. Je zou het kunnen samenvatten met een cliché als 'Pluk de dag' maar dat zou de nummers - en vooral de prachtige teksten van Erik de Jong - onrecht aandoen.  We gebruiken daarom liever 's mans eigen woorden: reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep, kom terug.

"Op het einde van deze avond weten we niets meer" stelde Spinvis ons aan het begin van de voorstelling gerust. "En da's niet erg." Het is oké om soms iets niet te weten: een verademing  in de huidige kennismaatschappij. Wat we nu wel weten is hoe de herfst op haar mooiste  klinkt. Waarvoor dank.