Lloyd Cole zal voor menig volwassen man die actief muziek luisterde in de jaren 80 een belletje doen rinkelen. Samen met zijn Commotions maakte hij een meesterwerk/debuutalbum genaamd Rattlesnakes in 1984. Het zorgde voor wereldroem, uitverkochte stadions en headline-posities op de festivals. Even hard ging het vervolgens bergafwaarts. De twee albums die volgden werden (misschien wel onterecht) slecht ontvangen en flopten. In 1989 besloten Lloyd Cole and the Commotions de stekker uit de band te trekken. Cole ging solo en bracht tot de dag van vandaag een reeks van studioalbums uit. Tien in het totaal, waarvan Standards in de zomer van dit jaar uitkwam. Vanavond staat hij solo met zijn gitaar op het podium van de Mezz in Breda. Naar eigen zeggen heeft hij geen zin om met 4 man een paar maanden opgescheept te zitten.

"The televisions above the bar. Can you please turn them off? Thank You." Zo, dat begint lekker. Na opener Past Perfect zet hij alles en iedereen gelijk op scherp. Waarna hij een paar minuten later ook nog een opmerking plaatst over flitsen van camera's wat volgens hem een perfect middel is om de tekst te vergeten, lijkt het een vervelende avond te worden. Gelukkig is niets minder waar. Cole weet namelijk anderhalf uur lang te boeien met enkel zang en gitaar en dat is bijzonder knap. Dat komt onder andere door zijn zeer fijne stemgeluid: warm en duidelijk verstaanbaar waardoor de teksten vol met sterke one-liners goed over komen. Cole staat ook wel een beetje bekend als cynist en zwartkijker dus helemaal verrassend is de stroeve start niet. Gedurende de set lijkt hij het steeds meer naar zijn zin te krijgen.

I'll be your opening act, then we have a break and after that I'll come back and headline. Inderdaad, de avond is opgedeeld in twee delen (drie als je de toegift meetelt) maar een verschil tussen beide sets is er niet. Wel opent hij de tweede set met zijn mooiste liedje Are You Ready To Be Heartbroken? van die legendarische debuutplaat. Hij is zich bewust van zijn succesvolle verleden en maakt er grapjes over. "You only missed Rattlesnakes" zegt hij tegen een verlate bezoeker. Het publiek reageert (niet onverwacht) toch het meest enthousiast op de oude hits.

Toch leunt Lloyd Cole vanavond niet enkel op zijn verleden. Natuurlijk laat hij publieksfavoriet Perfect Skin niet links liggen maar hij speelt ook veel van zijn nieuwe album Standards wat vol staat met slimme gitaarliedjes en verhalende teksten. Standards is overigens ook weer eens een full-band album. Die band ontbreekt vanavond maar dat is geen gemis. Zijn nieuwe nummers lijken geschreven voor een solo performance. Sterk zijn bijvoorbeeld Blue Like Mars en Myrtle and Rose. Stuk voor stuk liedjes met een kop en staart die in akoestische versie aftikken na nog geen 3 minuten en speelt hij totaal een set van meer dan 30 songs met zo af en toe een cover (Chelsea Hotel van Leonard Cohen). Na Forest Fire, het tweede nummer van de toegift, trekken de bezoekers de koude nacht in. Lloyd Cole's hoogtijdagen liggen achter zich, maar vanavond toont hij zich nog meer dan relevant.