Wie had ooit gedacht dat wij een review over een bioscoop film op Rockblog zouden plaatsen. Het gaat hier dan niet zomaar om een lelijke B-film of de zoveelste Hollywood blockbuster, maar om de documentaire ter ere van de twintigste verjaardag van Pearl Jam. Niemand minder dan de Amerikaanse Oscarwinnaar en muziekjournalist Cameron Crowe (oa. Vanilla Sky, Jerry Maguire) heeft het portret van de Seattle grungerockers mogen samenstellen.

Mother Love Bone

De film begint met de opkomst en de val van Mother Love Bone, waarin Jeff Ament en Stone Gossard onbedoeld de basis hebben gelegd voor Pearl Jam. De tragische dood van Mother Love Bone zanger Andy Wood heeft ironisch genoeg ruimte gemaakt voor het ontstaan van Temple of the Dog en Pearl Jam. Uiteraard speelde Chris Cornell (Soundgarden) in die periode een grote rol bij Temple of the Dog. Het gelijknamige album van deze laatste was een eerbetoon aan Andy, waar Eddie Vedder voor het eerst zijn opwachting maakte. Via een rondgestuurde tape met instrumentale muziek hadden Ament en Gossard pas net Vedder ingelijfd als zanger. Het zijn beelden van een periode die staat in het teken van de vrienschap in de Seattle scene tussen talrijke bands.

Mookie Blaycock

De echte fans zullen wel weten dat de band is gestart als Mookie Blaylock (de bands favoriete basketballer) die speelde met rugnummer 10. Dat verklaart meteen de album titel van het legendarische debuut 'Ten'. De docu laat meer van dit soort leuke wetenswaardigheden naar voren komen. Ook zijn ergens uit een oude doos beelden tevoorschijn gekomen van het tweede optreden ooit, waarin een verlegen Eddie Vedder zijn geweldige vocale capaciteiten tot uiting laat komen, maar nog geen schim is van de frontman waar hij later tot uitgroeide. Uiteraard wordt er ruimschoots stil gestaan bij 'Ten' en de groei naar een overweldigende populariteit, waar de band in het begin maar moeilijk meer kan omgaan.

Ticketmaster, Cobain en Roskilde

Het is tevens bijzonder om te zien dat de band in het begin vooral werd gedragen door Gossard en Ament, maar waar gedurende de jaren Vedder zich ontwikkeld tot belangrijkste spil. Zowel als frontman maar ook op gebied van songwriting en politieke statements. De aanval op het beleid van George W. Bush en de strijd tegen Ticketmaster komen dan ook ruimschoots voorbij. Daarnaast spreekt de band altijd van een pre- en after- Roskilde periode. Het eind van de band na deze dramatische gebeurtenis is dichterbij geweest dan eenieder heeft gedacht. Uiteraard wordt ook stil gestaan bij het overlijden van Nirvana frontman Kurt Cobain, met wie PJ een soort haat liefde verhouding had.

Trip down memory lane

De docu is smaakvol opgezet, waarbij oude beelden worden afgewisseld met recent beeldmateriaal en concert registraties. PJ20 is vooral een 'a trip down memory lane', waarbij iedere fan en liefhebber ineens zal doorhebben hoeveel invloed deze band op zijn of haar muzikale smaak en ontwikkeling heeft gehad. En alleen deze 'achievement' maakt de 120 minuten film meer dan de moeite waard.

Naast de bioscoop vertoning zal de film ook op DVD verschijnen. Naast de DVD verschijnt in september bij Sony Records de cd en bij Atlantic Books het boek Pearl Jam Twenty.