Alvorens de Denen het podium betreden krijgt het Nederlandse Ming's Pretty Heroes de gelegenheid om de kersverse release ‘Karma’ te presenteren aan het publiek. De band laat een eigenzinnig geluid horen met een duidelijke hoofdrol voor zangeres (met de aparte naam) Ai Ming Oei. Alles staat in dienst van de dame die zich ontpopt als een prima geschoolde zangeres. Neemt niet weg dat de synergie met haar band nog niet optimaal is en het (te) vaak nog wat zoeken is naar de juiste houding en stijl.

Dat de relatie tussen Saybia en Nederland altijd al goed is geweest blijkt ook tijdens de entree van de band, waarbij men onder luid applaus op het podium wordt onthaald. Na een haperende start verdwijnt de euforie in de grote zaal echter als sneeuw voor de zon. Saybia is simpelweg niet in goede doen vanavond. Wellicht dat dit ook te maken heeft met de weinige optredens. Tot deze kleine tour heeft de band slechts een handvol optredens gegeven dit jaar. Regelmatig is de band dan ook te betrappen op schoonheidsfoutjes. De tijd die men neemt tussen de nummers om te stemmen en van instrumenten te wisselen leidt bovendien tot pijnlijke stiltes.

Op de setlist is weinig aan te merken buiten dat de band erg op safe speelt. Met uitzondering van een drietal nieuwe nummers, welke een lichte stijlverandering laten horen, kent de set dan ook geen verrassingen. Uiteraard komen ‘I Surrender’, ‘The Second You Sleep’, ‘The Day After Tommorow’ en ‘7 Demons’ voorbij, maar zelfs bij deze publiekslievelingen komt de band plichtmatig over. Søren Huss lijkt bovendien niet in vorm en oogt moe en is erg timide. Door dit gemis aan beleving verliezen de songs de melacholische kracht die Saybia juist ook door de herkenbare stijl van Huss zo typeert.

Pas bij het afsluitende ‘Briljant Sky’ slaat voor het eerst iets van een vonk over van band naar publiek en lijkt er wat energie door de zaal te gaan. Helaas is hiermee de avond niet meer te redden en overheerst het gevoel dat dit zoveel beter had kunnen zijn.