De bandleden zijn stuk voor stuk duizendpoten; zo werkt frontman Myles Kennedy veel samen met Slash, keren de overige bandleden regelmatig terug naar hun roots met Creed en werkt gitarist Mark Tremonti aan onder meer een soloproject dat in 2012 het licht moet gaan zien.

 

Vanavond speelt Alter Bridge in een goedgevuld Klokgebouw in Eindhoven, maar de avond wordt geopend door tour- en labelgenoten Black Stone Cherry (BSC). Deze mannen brachten onlangs hun nieuwe album Between the Devil and the Deep Blue Sea uit, het derde studio-album van het kwartet uit Kentucky. Ter ondersteuning van het nieuwe materiaal zal BSC op 20 november ook nog in het Patronaat in Haarlem te bewonderen zijn.

 

Direct vanaf de aftrap laten de krachtpatsers van Black Stone Cherry al merken dat ze niet gekomen zijn als wachtkamermuziek voor Alter Bridge. Frontman Chris is bloedvorm en maakt op indrukwekkende wijze duidelijk dat de titel 'Very Special Guest' niet voor niets is toegekend. In de stevige set wordt uiteraard aandacht besteed aan recente meezingers als White Trash Millionaire en Blame It on the Boom Boom, maar daarnaast wordt het publiek ook getrakteerd op oude hits als Rain Wizard en afsluiter Lonely Train.

 

Er valt dan ook weinig op te merken aan de 'adrenaline pumping' setlist van BSC, al had de cover van Bob Marley's Get Up, Stand Up wel achterwege gelaten mogen worden.

Als het podium getransformeerd is naar de wensen van Alter Bridge en de ABIII-backdrop is verschenen, galmen de inmiddels bekende eerste klanken van Slip To The Void door het Klokgebouw. In één adem volgt White Knuckles, waarbij zanger Myles Kennedy traditiegetrouw een schreeuwwedstrijd houdt tussen de linker- en rechterkant van het publiek.

 

 

Tijdens het hoogtepunt van de show, een betoverende, acoustische versie van Wonderful Life en Watch Over You, laat Kennedy merken dat hij erg goed bij stem is. Alle uithalen worden gehaald en iedere noot is raak. Waar acoustische uitvoeringen tijdens hardrockavonden over het algemeen inkakmomentjes zijn, is dat vanavond zeker niet het geval. De 3200 aanwezigen in het Klokgebouw kijken muisstil toe en hier en daar biggelen zelfs bij een aantal stoere mannen de tranen over de wangen naar beneden.

 

De gitaren worden vlak hierna weer aangeslingerd voor onder meer publieksfavorieten als Isolation en het gitaarduel tussen Kennedy en Tremonti. Terwijl de laatste echo's van afsluiter Rise Today verdwijnen en het zaallicht weer aangaat, lopen de ruim drieduizend bezoekers met een tevreden glimlach naar buiten.