Wilco heeft een livereputatie waar je U tegen zegt. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen in een nagenoeg uitverkocht 013. 'The Whole Love' verscheen in september op het eigen label dBpm en werd door de critici goed ontvangen. Wilco wordt geroemd om zijn experimentele albums en muzikale vakmanschap waarin country gemixt wordt met alternatieve rock.

Het is aan Jonathan Wilson en zijn band om de avond te openen met zijn 70's rock. Album 'Gentle Spirit' verscheen dit jaar werd geproduceerd door Wilson zelf. Al vroeg wordt Wilco gitarist/toetsenist Pat Sansone opgetrommeld om een tweetal nummers mee te spelen. Waar Wilson zelden echt overtuigt met zijn stem, weten de instrumentale stukken met Pat Sansone wel te boeien. De spanningsboog van de nummers, die vaak de 6 minuten passeren, blijft echter niet altijd overeind. Desalniettemin verzorgt Jonathan Wilson een prettig voorprogramma en weet hij het publiek wel voldoende te boeien voor een gemeend applaus.

Om stipt half 9 komt het zestal het podium op. Zeer gedurfd opent Wilco met 'One Sunday Morning', de schitterende en uiterst breekbare afsluiter van 'The Whole Love' met een lengte van meer dan twaalf minuten. De zaal is muisstil en lijkt met ingehouden adem toe te kijken. 'Poor Places' gaat naadloos over in een verbluffende uitvoering van 'Art of Almost' met een fenomenale opbouw naar een scheurende solo van leadgitarist Nels Cline. Hiermee lijkt het hoogtepunt al vroeg bereikt. Wat volgt is een show van twee uur waarin de nadruk ligt op 'The Whole Love' en meesterwerk 'Yankee Hotel Foxtrot' en waar hoogtepunten zich blijven opstapelen.

Dynamiek

De huidige formatie van Wilco is al zeven jaar bij elkaar en dat is te merken. Jeff Tweedy, zanger en tevens bandleider van Wilco, is vanavond goed bij stem en heeft het duidelijk naar zijn zin. De band is perfect op elkaar ingespeeld en bestaat stuk voor stuk uit virtuozen. Als het niet Nels Cline, een van de beste gitaristen van dit moment, is die excellereert, dan steelt drummer Glenn Gotche de show wel met complexe percussiepartijen zoals in 'I Am Trying to Break Your Heart'.

Het is vooral de dynamiek die tot de verbeelding spreekt. Wilco speelt stevige versies van 'Born Alone' en 'Bull Black Nova' maar durft ook flink gas terug te nemen met prachtige uitvoeringen van 'Black Moon' en 'Hummingbird'. Een van de vele hoogtepunten is 'Impossible Germany' waarin zowel Tweedy als Sansone tegelijk dezelfde gitaarsolo spelen en Cline er nog overheen soleert.

Verwachtingen worden waargemaakt

Wilco sluit zijn Europese tour af in Tilburg en trakteert het publiek op een 35-minuten durende (!) encore. De band opent met publieksfavoriet 'Via Chicago'. Kenmerkend voor dit nummer zijn de indrukwekkende noise-uitbarstingen waar Tweedy met akoestisch gitaar doorheen blijft spelen. De toegift bestaat daarnaast vooral uit oudere uptempo nummers van onder andere album 'Being There'. Helaas blijft favoriet 'Ashes of American Flags' achterwege.

Wilco weet de torenhoge verwachtingen meer dan waar te maken. Jeff Tweedy maakt met Wilco de nummers live nog interessanter en schotelt het publiek vanavond een smaakvolle setlist voor met het beste uit 17 jaar Wilco. In maart volgend jaar reist de band af naar de Oosterpoort in Groningen. Zonder enige twijfel kan een reis naar het Noorden van Nederland aanbevolen worden.